Copacabana en La Paz (deathroad)

Zooo daar zijn we weer :)!

Dit keer vanuit Bolivia! Na de Colca Canyon in Arequipa zijn we verder gereisd naar Copacabana. Hiervoor moesten we overstappen in Puno (in een kwartierkaartje kopen en de volgende bus in)! Aangekomen in Copacabana een hostel gezocht en savonds lekker wat gedronken in een cafétje! Begon het toch zomaar even vet te stormen en onweren!! Heel anders dan je zou verwachten bij de naam Copacabana. Gelukkig was het de dag erna weer heerlijk en hebben we een boottochtje naar Isla del Sol geboekt. De volgende dag zijn we daar heen geweest. Daar gaan we niet zo veel over vertellen want het regende kei hard en we hebben geen zon gezien! Daarbij ging de boot ongeveer 1cm per uur, zwemmen was sneller gegaan ;) maar het weer liet dat niet toe :P! We hebben dus in een café warme chocomelk zitten drinken en 1,5u op de boot terug gewacht. Tot zo ver Copacabana haha!

Hierna zijn we doorgereisd naar La Paz. Hier hadden we 2 belangrijke dingen op de planning. De Death road fietsen en feesten! De eerste avond zijn we dus lekker gaan feesten in een half lege tent, maar het was wel gezellig. De volgende dagen zijn Kitty en Lisette ziek geweest, de hele dag op en neer naar de wc wandelen is behoorlijk irritant haha!

Toch zijn we vrijdags de Death road gaan fietsen! Dit is een weggetje van ongeveer 2m breed met een afgrond ernaast waar je de bodem niet van kunt zien. Normaal was dit de weg naar Coroico. Tegenwoordig is er een ‘veiligere’ weg gemaakt die wel geasfalteerd is.

We begonnen dus in Coroico waar je bovenaan de berg je outfit en fiets kreeg. Even voor de bezorgden onder ons, wij hadden de op een na duurste en beste fiets, de beste helmen en prachtige (vooral inske :p) beschermers en kleding! Na een korte uitleg over de fiets zijn we de weg opgegaan. Het eerste gedeelte is nog gewoon een tweebaans geasfalteerde weg met een vangrail voor dat je de diepe afgrond in kon kletteren ;)! Bij de eerste stop hadden we onze bijnaam alweer te pakken. Dit keer niet ‘de dutchisch’ maar de ‘Kamikaze girls’. Wij reden met zn 3en keihard voorop en de gids vond het helemaal geweldig! De anderen van de groep noemden ons ook wel de ‘crazy dutch girls’ haha! Tja.. wij zijn gewoon gewend aan fietsen in Holland ;)!

Na het passeren van de politiepost en een kaartje gekocht te hebben voor het betreden van het gebied (jaja ze vragen hier overal geld voor) hebben we wel genoeg geoefend. We zijn weer in de auto gestapt en gereden tot het begin van DE death road! Hier zou de tocht echt beginnen! Prachtig dat uitzicht! Een diep dal vol met bewolking en in de verte een heel klein dun smal pad langs de afgrond waar wij overheen zouden gaan fietsen! Nog een kleine instructie van de gids en daarna begon de tocht!

Echt geweldig! Met geen woord te beschrijven hoe vet het is om langs zo’n diepe afgrond te crossen, door haarspeldbochtjes en op een onverharde weg! Man man… Misschien zeggen de foto’s meer dan we zo beschrijven kunnen. Het was echt kicke!!

Onderweg hebben we vaak gestopt om op de rest van de groep te wachten. Jaja ook hier lagen we weer ver voorop. Af en toe maakte de gids foto’s, wij fietsten dan door en hij had moeite met ons weer inhalen haha! Prachtig! Ook passeerden we auto’s (meestal busjes van organisaties die de death road aan het fiesten waren) en we hebben maar 1 tegenligger gehad. Gelukkig maar want degene die naar beneden gaat moet aan de dal kant wachten, en een auto laten passeren op een pad van niet breder dan de auto wordt je niet gelukkiger van ;)!

Het laatste stuk was weer berg op en bij het eindpunt hebben we een lunch gehad en konden we even douchen. De terugweg in het busje was erger en enger dan het fietsen zelf. Die mensen rijden hier zo lomp!! Helemaal levend en zonder gevallen te zijn kwamen we savonds aan in het hotel waar we vroeg ons bedje op hebben gezocht. Ondanks dat het alleen maar berg af is, was het wel vermoeiend!

De volgende dag hebben we onze cd met foto’s en filmpjes opgehaald (die we trouwens nog niet kunnen kijken want we hebben geen cd speler haha) die de gids had gemaakt. Ook hebben we een t-shirt met ‘i survived the death road’ erop! Erg leuk dat je dat erbij kreeg!

In La Paz hebben we heel vaak gegeten in Sol y Luna (een restaurant met een Nederlandse eigenaar). Hier hebben we heerlijke kroketjes op en broodje brie! Echt super lekker en we hebben eigenlijk ieder avond daar gegeten.Hutspot stond ook op de kaart, maar dat was elke avond uitverkocht. Het excuses waren de vele Nederlanders! Zaterdag zijn we nog heerlijk op stap geweest in weer dezelfde club, maar nu was het gelukkig een stuk drukker! Ook in ons hostel was feest dus dat was weer een mooi avondje!

Naast eten en de death road hebben we natuurlijk ook wat van La Paz gezien! Erg leuke stad. We zijn naar een uitzichtpunt gelopen en van daaruit naar een straatje met lekkere restaurantjes. Onderweg kwamen we langs een theater waar allemaal mensen in de rij stonden voor een concert. Ook stonden daar allemaal vrouwen lekkere dingen te koken, en ontstond er een heuse bitchfight (midden op straat haha) omdat er een vrouw aan kwam lopen met een groot kookstel, wat luxer dan de rest. De rest van de vrouwtjes was het er niet mee eens dat zij er kwam staan en ze gingen heerlijk staan schreeuwen tegen elkaar midden op straat haha!

Zondag zijn we met het vliegtuig naar Sucre gegaan. Overal in Bolivia zijn blokkades, we weten niet zo goed waarom. Fanny en Melanie (die inmiddels in Argentinië zitten) hebben heel veel te maken gehad met deze blokkades. De mensen leggen bomen en zand op de weg zodat verkeer er niet door kan. Daarnaast bekogelen ze bussen en ander verkeer met stenen. Vliegen leek ons dus sneller, relaxter en veiliger.

Aangekomen in Sucre (waar we nu zitten) hebben we een hostel gezocht en doen we vooral lekker relax hier. Ook hier is een Nederlandse tent en de kaassoufflés en de Bossche bollen zijn al geproefd. Kaassoufflé viel tegen maar de Bossche bol was heerlijk!!

Nu zijn we dus in Sucre en woensdag gaan we naar Uyuni om daar de zoutvlaktes te bezoeken voor 4 dagen. Dit moet erg mooi zijn dus we hebben er erg veel zin in!

Tot het volgende verhaaltje maar weer!!

Xxxxxx

Ps. Thx voor alle reacties steeds weer!! We zitten er altijd met smart op te wachten ;)! hahaha

Colca Canyon

Oke.. Hadden we een heel verhaal getypt valt de stroom hier uit! Grrrrr weer heeeeelemaal opnieuw beginnen want was al helemaal aan het eind! Nou daar gaan we weer ;)

Donderdag zijn Kitty en Lisette vertrokken naar Colca Canyon! Deze Canyon is 2x zo diep als de Grand Canyon dus dat moet wel een mooie tocht van 3 dagen worden. Helaas kon lieve Ins niet mee vanwege haar voetjes en na goed overleg zijn we met z’n 2en gegaan.

’s Ochtends om 7u stond onze privé bus klaar. Wij hadden een tour geboekt bij een wat duurdere operator zodat we niet met de Public busjes hoefden. We waren maar met ons 2, een gids en een chauffeur. Het is laag seizoen dus de groepen komen vaak niet vol. Gelukje voor ons dus!

Nou, daar gingen we dan. Op naar onze eerste stop cabanaconde (het laatste dorpje voordat je de Canyon in gaat wandelen!). Onderweg hebben we verschillende dieren gezien waaronder lama’s en Paca’s. Paca’s zijn een soort schapen met een lange nek! Wij hadden het geluk nog een glimp van een heuse lama slachting op te vangen! We hebben alle onderdelen van de lama dus ook nog even bekeken! Na een korte sanitaire stop in Chivay werd er van chauffeur gewisseld! Kitty ging rijden! Jaja, langs stijle afgronden en onverharde wegen zijn we veilig aangekomen in Cabanaconde! Uiteraard onderweg op de Peruaanse manier ingehaald. Flink veel toeteren en voorbij crossen, en gezwaaid en getoeterd naar iedereen die we tegen kwamen. Dit leverde prachtige blikken op van de andere weggebruikers!

In Cabanaconde hebben we een heerlijke (3 gangen) lunch gehad! Na de lunch begon de hike naar de bodem van de Canyon. Onderweg heeft onze gids veel verteld en zijn we afgeweken van de ’normale’ route. Onze gids komt uit Cabanaconde en kende dus de weg op zijn duimpje! We zijn gelopen naar het dorpje San Juan. Hier hebben we de eerste nacht doorgebracht. Het was een soort hostel. Na een heerlijk diner (paca vlees) en spaanse film die we gekeken hebben in de keuken, zijn we op tijd ons bedje ingedoken. De volgende ochtend na een heerlijk ontbijt (pannenkoeken met banaan en jam) vertrokken voor de volgende hike.

Deze hike ging door 2 verschillende dorpjes waar we een school en een museum bekeken hebben. Erg leuk om die school te zien. Er zijn niet zo veel kinderen dus alle leeftijden zitten bij elkaar in de klas. De school zag er best nieuw uit en bleek gebouwd te zijn door vrijwilligers van verschillende touroperators en de locale bevolking! Mooi project! In het museum zagen we verschillende opgezette dieren en dingen die de bevolking in de Canyon gebruikt om te overleven. Er rijden daar nooit auto’s of brommertjes. Alles wordt te voet gedaan en voor zware dingen worden ezels gebruikt! Enorme klim voor de mensen daar iedere dag!

Na de dorpjes hebben we een lange break gehad in een oase in de Canyon. Hier waren zwambaden. Helaas was het bewolkt en dus niet echt zwemweer. Het water was koud maar Lisette (de held) is toch gaan zwemmen. Kitty kwam erachter dat ze bij de eerste overnachting haar eerste aandenken had achtergelaten.. haar handdoek. Niet zwemmen voor Kitty dus! Na de zwem van Lisette hebben we weer een heerlijke lunch gehad en hebben we ff gerelaxed! Na een break van 3 uur was het tijd om weer omhoog te klimmen naar Cabanaconde. Dit was een zware klim, het regende en het was erg benauwd waardoor we weinig lucht kregen. Toch hebben we het gered om in 3 uur weer helemaal bovenaan de Canyon te staan.

Bij het hotel voor de komende nacht aangekomen, hebben we meteen gevraagd of er warm water was. Toen de man bij de receptie ja zei, zijn we meteen naar boven gegaan (niet gerend want de benen strubbelden tegen haha) en hebben de douche aangezet (het duurt hier een paar minuten voor het water warm wordt). Helaas… geen warm water. Wij bij de kamer van onze gids aangeklopt en gelukkig was daar wel warm water en mochten we daar een warme douche nemen!

Na de douche weer een heerlijk diner gehad en de Peruaanse drank Pisco Sour uitgeprobeerd! Dit is een mix van Pisco (sterke drank), lemon, ijs en… ei.. ok alleen het eiwit! Na dit drankje heerlijk gaan slapen in lekker grote bedden met warme dekens! Fijn na zo’n lange tocht!

De volgende morgen zijn we na weer een top ontbijt vertrokken met ons busje. Vandaag is een bus dagje met verschillende leuke stops. Even niet lopen dus! Lisette was vandaag de chauffeur en ook zij heeft veel getoeterd en op de gebruikelijke manier ingehaald! Erg grappig!

Onze eerste stop vandaag was bij Cruz del Condor! Dit is aan de rand van de Canyon waar je condors kunt spotten. Helaas was het bij ons wat bewolkt en hebben we geen condor gezien. Wel hadden we prachtige uitzichten! De volgende stop was in het dorpje Maca waar we een ander nationaal drankje geproefd hebben, Colca Sour. Ook dit is met pisco alleen ipv lemon werd hier een hele zure vrucht van een cactus gebruikt die leek op een grote kiwi! Na deze stop was het tijd om echt te relaxen! Liset heeft ons veilig over een smal weggetje naar een hotspring gebracht! Hier kwam Kitty er achter dat ze haar tweede souvenir heeft achtergelaten in het tweede hotel… je raadt het al.. de bikini. Dus wat doe je dan.. handdoek en bikini huren… Het was een prachtige gele met een blauw randje (met een heel apart broekje wat groter is aan de voorkant dan aan de achterkant hahaha)! Echt Kitty’s smaak ;)!

Na een uurtje heerlijk in het warme water genoten te hebben van de zon zijn we doorgegaan naar Chivay om ons daar vol te proppen met een heerlijk lunch buffet! Na de lunch heeft Juan (de chauffeur) het weer overgenomen en zijn we naar Arequipa gereden waar Ins op ons zat te wachten. Onderweg ongeveer alle weersomstandigheden die je hebben kunt tegen gekomen, omdat je over een punt van 5000m heen moet waar het sneeuwde.

Nu zijn we weer in ons hostel en gaan zo nog even lekker wat eten! Yes het is gelukt het verhaal af te schrijven zonder stroom storing! Haha!

Tot het volgende verhaaltje wat vanuit Bolivia zal komen!!! Land 3 al weer! Het gaat snel!

xxxxxxxx

Inca trail dag 3 & 4

Dag 3:
Ook deze dag moesten we weer op tijd opstaan, onze wekker ging een half uur eerder dan die van iedereen. Op deze manier hoopten wij op tijd klaar te zijn, en ja hoor dit is ons gelukt. En zo starten we weer vol goede moed aan de derde dag. Iedereen loopt op zijn eigen tempo weer ophoog en start daarna weer met dalen. Onderweg stoppen we op verschillende plaatsen en geeft Frank ons uitleg over de Inca ruïnes die we tegen komen. Op weg naar de lunch is er nog een grote ruïne in de bergen, ten slotte is het dan nog een half uurtje lopen en er staat weer een heerlijk lunch voor ons klaar. Kit heeft de ruïne overgeslagen (kramp in de tenen), zij komt dus als eerste aan op de plek voor de lunch. Ze krijgt een groot applaus van de porters, iedereen komt meteen in actie, zorgt voor drinken en een lig matje om op te zitten.
Na de lunch gaan we weer verder met de hike, dit is het mooiste gedeelte van de route die we hebben gelopen. Helaas is het erg mistig en kunnen we weinig om ons heen kijken. Ten slotte bijna bij het eind aangekomen werden we voor de keuze gesteld om direct naar het kamp te lopen of nog een extra ruïne te bekijken. Daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen, een half uurtje meer of minder maakt nu ook niet meer uit. We lopen met een gedeelte van de groep vol goede moed verder, en we komen inderdaad uit bij een Inca ruïne. Hier hebben we ook een heel mooi uitzicht over de rivier en de bergen om ons heen. Helaas is de weg naar beneden weer met trapjes, die voor het nodige gezucht en gekreun zorgen, haha ;). Iedereen begint genoeg te krijgen van de vele trappen. De traptreden zijn soms ook van onmogelijke hoogtes, waarbij iedereen zich afvraagt hoe de mensen die vroeger deden. De mensen hier zijn namelijk een stuk kleiner. Het kamp is inzicht, en dan blijkt dat onze tentjes helemaal onderin zijn opgebouwd, dat we dus toch nog een stukje moeten lopen. Onderweg naar de tenten begint ook de zoektocht naar de toilet, maar tot onze teleurstelling is het toch weer alleen een gat in de grond, iehll!

Dag 4:
De laatste dag is aangebroken, we staan weer extra vroeg op. We starten om 4.10 met lopen richting de poort naar Machu Picchu. Hier aangekomen moeten we nog tot half 6 wachten tot de poort open gaat. Om de tijd te doden spelen we nog weer een potje shithead. Daar gaan we weer, op naar de berg waar we Machu Picchu uit de wolken/ mist te voorschijn moeten zien komen. Aangekomen op dit punt gaan we zitten wachten met alle andere mensen die de Inca trail lopen, we wachten, wachten, wachten.. maar helaas zien we Machu Picchu niet. Dus besluit Frank om verder te gaan lopen met ons, naar beneden. Onderweg worden er soms kleine stukjes van Machu Picchu zichtbaar en ten slotte zien we heel Machu Picchu te voorschijn komen. Een bijzonder moment. Dan lopen we weer verder en komen om 8 uur 's ochtends in de verborgen stad aan. Dan is het alweer tijd voor de lunch, haha ;). Ondanks dat het zo vroeg is, staat de zon al volop te branden. Na de lunch geeft Frank ons nog een korte rondleiding en dan begeleidt hij ons naar de laatste klim van de Inca trail. Dus daar gaan we weer, we beklimmen de Huayna Picchu. Het kost ons ongeveer 1 uur om boven te komen, het is een hele klim, met soms de meest onmogelijke trappen. Boven op het top is natuurlijk het grote foto moment, en met een half uurtje staan we weer beneden. Vervolgens gaan we met de bus naar Agua Calientes, voor het eten en om afscheid te nemen van Frank. Vervolgens duiken we nog met zijn allen de hot spring in. Om half 6 gaat de trein weer terug richting Cusco. We kijken terug op een prachtige tocht! Zeker de moeite waard voor iedereen die ooit nog naar Cusco gaat!

Maandagavond zijn we met de bus naar Arequipa vertrokken, dinsdag ochtend kwamen we hieraan. Toen besloten we toch maar even naar het ziekenhuis te gaan, aangezien Ins blaren had gelopen tijdens de tocht. In het ziekenhuis werden de wonden schoongemaakt en kreeg zij antibiotica en pijnstillers voorgeschreven. Daarbij werd er verteld dat ze voorlopig beter niet kon gaan lopen, uit de zon moest blijven en rustig aan moest doen. Iedereen dag een ziekenhuis bezoekje om de wonden schoon te laten maken. Maar het gaat al steeds beter! Kit en Liset zijn net terug van een driedaagse toch door de Colca Canyon. Zondag (morgen) vertrekken we richting Bolivia!

Inca trail dag 1 & 2

Woensdagochtend om 10.00 uur is de briefing voor de Inca trail, na een stukje lopen en wat zoekwerk komen we dan toch bij het kantoor van Pachamama aan. Waar Frank (onze gids) het een en ander vertelt over de Inca trail, wat we kunnen verwachten en mee moeten nemen. En dat we de volgende dag rond half 6 's ochtend opgehaald worden. De rest van de dag hebben we rustig aangedaan, om krachten te sparen voor de tocht ;).

Op donderdag ochtend gaat de wekker vroeg, snel douchen, aankleden, spullen bij elkaar rapen, tassen in de bagageruimte. En dan denken dat je tijd genoeg hebt, maar toch weten we het weer te presteren om niet op tijd klaar te zijn. Onderweg in de bus pikken we her en der nog wat mensen op en ten slotte vertrekken we met een groep van 8 lopers, 11 porters, 1 kok en de gids richting een dorpje, waar het ontbijt op ons staat te wachten. De groep bestond uit 3 Amerikanen, een stel uit australie, dus deze trip was ook goed voor ons Engels. Vervolgens rijden we verder naar het punt waar de Inca trail gaat beginnen. Frank deelt de toegangsbewijzen uit en hup in de rij voor een stempel en dan kan het avontuur beginnen. Het is super mooi weer, dus de afritsbroeken worden afgeritst en hangen op de schoenen, we zien eruit als ware padvinders ;). De eerste dag is de rustige dag, we lopen 11 km. Volgens onze gids Frank, zijn we een snelle groep in 1,5 uur hebben we een stuk afgelegd ipv in 2 uur, jaja! Halverwege de tocht wordt de lunch geserveerd, bestaande uit soep, rijst, vis, aardappelen en natuurlijk de coca thee. Kit heeft de plastuiten uitgeprobeerd, omdat er natuurlijk een gat in de grond zat ipv een normale wc zoals wij gewend zijn. Zij riep daarna vol trots rond dat zij kan plassen als een man ;). Onderweg zien we veel bergen, inca ruines, natuur en ook hebben we sneeuw gezien. Jullie denken nu natuurlijk 11 porters en een kok, ja deze mensen droegen alle spullen, zoals tenten, kookspullen, onze slaapspullen. Aangekomen op het eerste kamp, staan de tenten al klaar. We krijgen een warm applaus van alle porters. Liset, kit en ik mogen met zijn drieën in 1 tentje, heerlijk knus. De drie matjes , de spullen en wij zelf passen er net in. De benen in onze nek en we moeten synchroon draaien, haha. We kregen weer uitgebreid avond eten voorgeschoteld, en daarna kropen we onze tent in. Om te rusten voor de volgende, die bekent staat als de ‘challenge day'. Barry had genoeg snacks bij zich om iedereen van eten te voorzien. Hij kreeg dan ook meteen van Milton de naam ‘Snack Barry'. Naar deze naam heeft hij alle dagen geluisterd, haha ;).

Dag 2
We werden weer vroeg gewekt, dus snel wassen, aankleden, tassen inpakken en ontbijten. Natuurlijk wisten wij het weer te presteren dat iedereen op ons moest wachten. Daar gingen we weer op pad, vandaag zouden we 9 km lopen en deze gaan met name de hoogte in en een stuk door het regenwoud. Vooral de klim omhoog was zwaar, met name door te weinig lucht of zere voeten. We hebben het allemaal gered, en iedereen werd aangemoedigd en met applaus ontvangen op de berg, erg tof! Nadat we de berg opgeklommen waren, mochten we weer fijn naar beneden met dezelfde vervelende trapjes als die we naar boven hadden. Aan het eind van de tocht naar beneden stonden de porters op ons te wachten, de tenten stonden opgebouwd en de lunch kon beginnen. Deze was weer zeer uitgebreid. Daarna hadden we de tijd om even te rusten en rond half 6 begint ‘happy hour'. De tafel stond vol met crackers, popcorn en pizza. Toen heeft Frank ons het spel ‘shithead' geleerd. Een leuk kaart spel, wat we nog steeds spelen. Vervolgens kwam er ook weer avond eten, terwijl iedereen eigenlijk nog vol zat van de lunch en happy hour. Tevens hebben wij veel respect voor de porters die al onze spullen sjouwden en vaak liepen zij op slippertjes en renden bijna door de bergen heen, heel bizar. Wij hebben ons laten wijsmaken, dat zij goede schoenen moeten dragen, maar de meeste porters weigeren dit. Slapen en op naar dag 3, de langste en mooiste route (16 KM).

Huacachina

Hierbij weer even een snel verhaaltje, want we hebben weer veel meegemaakt!
Na Máncora zijn we dus met de bus richting Lima gegaan. Dit was een rit van 20 uur. In Lima zijn we niet lang gebleven. Van de verhalen die we van andere backpackers gehoord hadden is dit niet de stad waar je als backpacker heel lang wilt blijven. Het is een werkstad, er is totaal geen toerisme en het schijnt er gevaarlijk te zijn. Genoeg redenen dus om door te reizen naar Ica. Dit was nog een busrit van 5 uur. In Ica moesten we nog met een taxi richting Huacachina, want daar zouden we gaan sandboarden. Een taxi chauffeur was zo aardig dat hij ons alle 5 wel in een taxi wou hebben. 4 grote backpacks achter in de kofferbak vastgebonden (want die kon natuurlijk niet meer dicht) en de andere backpack voorin met Inske en de andere 4 meiden op de achterbank. Gelukkig was het maar 5 minuutjes rijden. Het was al aardig donker toen we in Huacachina aankwamen dus veel van de omgeving hebben we niet meer gezien. We hebben even wat gegeten bij ons hostel en daarna zijn we meteen gaan slapen. ’s Ochtends hebben we broodjes en fruit bij een supermarktje gehaald voor het ontbijt. Dan zie je pas echt waar je terecht bent gekomen. Je leeft daar in een oase. Huacachina is namelijk een heel klein dorpje midden in de woestijn. Het bestaat uit een paar hostels, winkeltjes, restaurantjes en in het midden een groot meer. Het enige wat je om je heen ziet zijn hoge bergen met zand. Zoek bij de afbeeldingen van Google voor de grap maar eens op ‘Huacachina’.
Dit was de dag dat we zouden gaan sandboarden. Kitty en Lisette wouden ook nog heel graag met een quad over de bergen heen scheuren, dus dat hebben wij ’s ochtends gedaan. Heel erg leuk om te doen. Het enige wat je om je heen ziet is zand, zand en nog eens zand. Veel foto’s gemaakt en hard gescheurd. Toen we weer terug in Huacachina waren, kwamen we erachter dat Kitty nog geen goede foto op de quad zelf had. We vroegen aan de gids of we nog 1 keer de berg op mochten en natuurlijk kon dat! Wij nog 1 keer met de quad omhoog. 3 mensen op 1 quad, levensgevaarlijk haha. Maar alles natuurlijk voor de foto!

Diezelfde middag gingen we sandboarden van 4 tot 6 uur. Ze doen dit zo laat in de middag omdat het erg mooi is om vanaf de hoge zandbergen de zonsondergang te zien. Wij allemaal onze bergschoenen aangetrokken, korte broek, zomer shirtje en zonnebril op: we zijn klaar om te sandboarden! Om te gaan sandboarden word je met een buddy met ongeveer 7 mensen de zandbergen in gereden. De gidsen kennen de weg daar als geen ander. De buggy leek wel een achtbaan waar we in zaten. Ze reden de hoge bergen op en aan de andere kant gingen we er net zo stijl weer naar beneden (echt heel stijl). De Goliath in Walibi World is er niets bij… Na wat gerace door de bergen konden we eindelijk sandboarden, dachten we.... Toen we namelijk boven op de berg stonden zei de gids dat het beter was om op je buik de berg af te gaan. Whaaaat? Dacht we. Daarvoor zijn we hier niet gekomen! Wij willen staand de berg af! (Vooral Kitty en Lisette dan). Wat blijkt nou, er schijnen 2 soorten boarden te zijn. Er is ons van te voren niet verteld om een echte snowboard te huren als je staand de berg af wilt. Op de kleinere boarden (die we dus op onze tour meehadden) is het gevaarlijk om staand de berg af te gaan, omdat die boarden niet zo stevig zijn en omdat je voeten daar alleen maar vastzitten met klittenband. Wij dus allemaal op de buik de berg af. Ook heel tof. Na 4 bergen ‘sandboarden’ hebben we van de zonsondergang genoten. Nog wat foto’s gemaakt en daarna zijn we weer terug naar het hostel gegaan. Daar hadden Kitty en Lisette natuurlijk wel even wat te vragen waarom er niets is verteld over de ‘echte’ snowboard. Ze begrepen volkomen wat we bedoelden en daarom mochten we volgende dag nog een keer gratis met de tour mee, nu met een snowboard! Waren wij even blij! De volgende morgen dus nog een keer met de buggy omhoog! We waren maar met z’n 2^e. Privé tour dus, nog beter! Nu kon het echte sandboarden beginnen. Kitty ging als eerste. Zij heeft beneden foto’s gemaakt toen Lisette de berg af ging. De volgende berg ging Lisette eerst om natuurlijk foto’s van Kitty te maken. We vonden het allebei heel tof, maar we zijn er over uit dat we snowboarden op echt sneeuw toch leuker vinden. Het is namelijk best moeilijk om te draaien op het zand en om echt goed vaart te maken.
Na het sandboarden hebben we nog even met z’n allen bij het meer gelegen. Daarna hebben nog even wat gegeten en gedoucht in het hostel, want om 7 uur ’s avonds vertrok onze bus naar Cusco. We zijn in totaal 2 nachtjes in Huacachina geweest en dat is meer dan zat. Het is er zo klein dat er ook niet veel te doen is, behalve dan het sandboarden.
Vanochtend zijn we dus in Cusco aangekomen. Hier voelen we allemaal toch wel even het hoogteverschil. Eerst dachten we dat het van de busrit kwam, want wat een hel was dat. ’s Nachts door de bergen heen, de ene bocht na de andere. Weinig slaap dus. We kwamen allemaal gaar de bus uit. Iedereen voelde zich duizelig. Toen bedachte we ons dat we in Cusco waren en dat we ons dus op een hoogte van meer dan 3300 meter bevonden. We zijn meteen naar het hostel gereden. Daar even heerlijk gedoucht en de was gedaan. Aan het einde van de middag zijn we naar een grote markt gegaan, en wat vonden we daar… jawel: heeeeeerlijke kaas! Zijn wij even blij. Morgen moeten waarschijnlijk weer terug, want hij is nu al bijna op.. Tja wat wil je dan met 5 Nederlandse vrouwen..
Morgen is het de laatste dag met z’n allen samen. Fanny en Melanie gaan woensdag en donderdag naar de Machu Picchu. Zij doen 2 dagen, 1 nacht. Wij beginnen donderdag aan onze Inca Trail. Daar zal ons volgende verhaaltje over gaan!

Hasta luego! xx

Cuenca en Mancora

Jaaaaaaaaaaa hier weer een teken van leven uit Zuid Amerika!

Waar waren we gebleven. Oh ja.. Cuenca! Het was een rustig weekje in Cuenca wat vooral bestond uit Spaans en relaxen. We hebben op onze eerste avond meteen maar het Nationale gerecht Cuy (of te wel cavia) geprobeerd! In de Lonely Planet stond het beste restaurant om dat te eten en je moest een uurtje van te voren bellen zodat ze het op tijd klaar zouden hebben. Dus Lisette op haar allerbeste Spaans (Ins en Kit zijn nog steeds trots op dr) een plekkie voor ons gereserveerd! En ja hoor.. daar aangekomen werd binnen een paar minuten een prachtig gebakken cavia in vijfen gedeeld (4 poten en t hoofdje) op een bordjegeserveerd. Hmm niet echt smakelijk zag het eruit, maar toch proberen. En ja wat kun je erover zeggen... er zit niet heel erg veel vlees aan, het is niet echt smakelijk en dus niet voor herhaling vatbaar. Het mooie was dat op onze rekening niet 1 maar 7 cavia's stonden. Dat was even schrikken! 7 hadden we nooit opgekund haha! Na een herberekening is toch alles goedgekomen!

Verder hebben we uiteraard het uitgaansleven in Cuenca even ontdekt en zijn we uitgeweest in een heus vliegtuig. Prachtig dat deze avond goedkoop (lees:gratis) voor ons uitviel!

Vorige week zaterdag zijn we naar Natuurpark Las Cajas geweest. Hier hebben we een super mooie wandeling gemaakt tussen de bergen waar 250 gletsjermeren zijn! Tijdens deze tocht stonden we al snel bekend als 'de dutchies' die altijd doen waar ze zelf zin in hebben. Wij wilden gewoon mooie plekjes zien, en als we daarvoor een klein beetje buiten de groep moesten vonden we dat niet erg ;)! Gelukkig kon de gids er wel om lachen. Na 2 wandelingen en een heerlijke vismaaltijd gingen we moe maar voldaan terug naar Cuenca waar we onze laatste avond gevierd hebben.

De eigenaresse van het hostel vond het blijkbaar heel jammer dat we weg gingen, want spontaan was er ineens een aanbieding voor mensen die weggingen.. Gratis cocktails!!! En tja.. daar zeggen wij natuurlijk geen nee tegen! Een paar cocktails, tequillas en salsa dansjes later zijn we nog even gaan stappen. We hebben namelijk als strategie om voor een lange busreis (de volgende dag gingen we naar Mancora in Peru) te stappen zodat we in de bus moe zijn en kunnen slapen. Tijdens de busreis naar Peru heeft Kitty de plasticzakjes een paar keer goed van binnen bekeken en is ze van mening dat de strategie toch niet zo goed werkt haha!

De overgang van Ecuador naar Peru verliep snel en chaotisch.Vanuit de bus in Ecuador een stempel halen en dan hup in de ene taxi naar de grens. Daar weer in de andere taxi voor een stempel in Peru en voor je het weet heb je je om laten praten dat ze je helemaal naar Mancora brengen voor veel te veel geld. Voor kit niet zo heel erg want een taxi is wat minder hobbelig dan een bus.. maar toch! We zijn helemaal veilig en moe aangekomen in het zonnige Mancora waar we heerlijk nog even het strand zijn overgelopen!

De afgelopen dagen hebben we lekker in Mancora genoten van het prachtige weer. Eigenlijk stond deze plaats niet op de planning, maar door de goede verhalen wilden we toch even gaan kijken. Helaas voor Inske was het geen walvissen seizoen meer.. In Mancora hebben we dus niet echt veel gedaan! Wel hebben we hier Fanny en Melanie weer ontmoet (hen kenden we dus al van Quito en Montanita). Erg gezellig om ze weer te zien en samen te reizen! Uitgaan was hier ook niet zo heel spetterend dus daar geen wilde verhalen over.

We wilden eerst woensdag door reizen naar Huacachina (5u bussen vanaf Lima) om te sandboarden, maar toch besloten om donderdag avond te gaan voor een extra dagje zon. Donderdag avond zijn we aan de lange busreis begonnen van 20u (dachten we). Uiteindelijk heeft de reis 25u geduurd en zitten we nu, nog steeds met Fanny en Melanie, in Huacachina. Morgen gaan we sandboarden en waarschijnlijk ook op een quad rijden... Daarover later meer!!

Zo voor de verandering zullen we nu meteen maar even kijken voor foto's aangezien we een hostel met wifi hebben! erg fijn!

Daaaaaaaaaaaaaaaaaag allemaaaal!!

xxx ons

Ps. Echt leuk alle reacties steeds!! Ga zo door ;)!

Voor de geinteresseerden:

Site Melanie: melanieoverdevest.waarbenjij.nu

Site Fanny: faossebaar.waarbenjij.nu

Laatste weekje Montañita

Cotopaxi en Montanita

Haaaai allemaal!

Hier weer een korte update! Waar waren we gebleven. Oh ja.. Cotopaxi!

Vorige week zaterdag zijn we naar Cotopaxi geweest. Dit is een vulkaan net onder Quito! Met de bus gingen we vanaf Quito tot ongeveer halverwege de vulkaan (zo'n 4000m). Vanaf daar begon de hike richting de 5400m. Man wat was dat zwaar haha! Voetje voor voetje omhoog en om de 2 meter stoppen om op adem te komen. Weinig lucht... Halverwege kwamen we in de sneeuw terecht en zagen we vosjes! Erg leuk! Daarna verder omhoog klimmen door de sneeuw. Helaas begon de lucht te betrekken en liepen we al snel in de wolken en moesten we terug. Bijna bij de bus aangekomen begon het kei hard te sneeuwen en te hagelen.

We zouden vanaf de bus verder fietsen het dal in. Even getwijfeld en toen toch op de moutainbike gestapt! Geweldig! Super glad, scherpe bochten, glibberen, auto's voorbij gaan omdat die niet meer konden rijden door de gladheid! Onderweg kwam er nog even een meisje langsschieten waarbij de remmen kapot waren. Ze gooide zichzelf maar tegen de bergwand om een ritje het ravijn in te voorkomen! Gelukkig moest ze er hard om lachen, maar was wel ff eng om te zien! Na deze supertoffehelsekoude rit zijn we met de bus naar Quito gereden en lekker op stap gegaan! Deze avond was weer net zo leuk als de vorige!

Zondag zijn we (Na de stapavond en 1u slaap) in 10 min opgestaan en in de bus gestapt naar Montanita! Daar zitten we nu een week en het is hier fantastisch! Één groot feest, beetje spaans, proberen om te surfen en wat bijslapen tussendoor! Inmiddels zijn onze vrienden uit Quito ook gearriveerd dus deze week gaat alleen maar beter worden haha!

Ohja.. spaans.. T gaat goed, kunnen al aardig verstaan wat mensen zeggen, maar kunnen nog niet zo veel zelf zeggen. De standaard zinnetjes 'hoeveel kost het?' en 'waar is de wc' komen er al aardig uit! Verder hebben we niet echt nieuws.. Nu gaan we ff een lange broek aantrekken want we worden weer heerlijk vergezeld door een groepje muggen!

Dag lieve allemaaaaaaal!!!

Ps. Oh ja Marije en Michel!! Gefeliciteerd met de nieuwe aanwinst!! :-D!

Ps. 2. Gertjan we missen je ;-)