De laatste 2 weekjes

Haaaaai allemaal!

Hier dan ons allerlaatste verhaaltje! We moeten meteen even op de
vorige terugkomen want we hebben gelogen! We zijn namelijk na
Florianopolis nog naar São Paulo geweest en helemaal niet direct naar
Rio. In São Paulo hebben we Igor gezien! Hem hebben we leren kennen in
Ushuaia en met hem hebben we dan ook de stad verkend. Hij had voor ons
een leuke fietstocht door de stad bedacht. Het regende wel, maar dat
mocht de pret niet drukken! We zijn en blijven toch nederlanders haha!
Dus op de fiets door het mooie São Paulo en de fietstocht eindigde bij
de moeder van Igor thuis. Daar werden we in andere kleren gehesen (ze
accepteerden geen 'nee het is ok zo') en stond er een super heerlijke
lekkere grote maaltijd voor ons klaar. Na het toetje zaten we echt
bomvol, maar kwam die moeder nog even aan met een taart die we ook
echt even moesten proeven! Heerlijk was het! De volgende dag zijn we
dus wel naar Rio gegaan.

Ok...nu weer verder na de carnaval. Astrid had besloten zich bij ons
aan te sluiten voor 1,5 week heerlijk relaxen. Zo zijn we donderdag na
carnaval vertrokken naar Porto Seguro. Hier zaten we in een heerlijk
hostel met een zwembad. Het was iedere dag 35 graden dus geweldig
genoten! Terwijl we lekker met zn drietjes bij het zwembad lagen,
zorgde de eigenaar voor een hapje en een drankje. Om de dag compleet
te maken zei hij dan!

Na een paar dagen heerlijke zon was het tijd om de volgende zonnige
bestemming op te zoeken. Met de bus naar Morro de São Paulo dan maar
want de plaatjes op google zagen er wel mooi uit! We kwamen om 4u ’s
ochtends in Valença aan, waar we een boot moesten pakken naar Morro.
Deze boot ging alleen pas om 8u. Samen met 2 Argentijnen hebben we ons
naar de opstapplaats van de boot laten brengen. Inmiddels regende het,
en werd het koud. Om 5u kwam er ineens een boot aanvaren die ons naar
het eiland wilde brengen. Later bleek dat we door deze lieve man vet
afgezet zijn, maar we waren mooi op tijd op het eiland en konden
meteen aanschuiven voor het ontbijt. Deze dagen hebben we eigenlijk
alleen maar gebruikt om zo bruin mogelijk te worden. Zoals op de
foto’s te zien is, is dit aardig goed gelukt. Nu maar hopen dat het
tot volgend weekend blijft zitten zodat we er thuis lekker mee kunnen
pronken :p! We zijn op verschillende strandjes geweest. Astrid was op
een van deze strandjes haar bril vergeten en ze kwam daar pas achter
op de boot terug. Officieel was dit de laatste boot. De man van deze
boot moest nog terug naar een andere plek en kwam weer langs dat
strand. We mochten dus mee terug en dan kreeg astrid 5 minuten om haar
bril te zoeken. Het was inmiddels al donker en het leverde nogal een
grappig beeld op hoe Astrid en Liset door het water renden en over het
strand renden met hun zaklampjes. Iedereen op de boot moest er om
lachen. Maaaaaaar de bril was gevonden! Een man op het strand had m al
in zijn huis gelegd en probeerde dit duidelijk te maken aan As en
Liset. Hiervoor probeerde hij ons nog naar een feestje te lokken, en
ze dachten dat hij dit weer aan het doen was. Uiteindelijk toch maar
meegelopen en de bril gekregen.

Maandag was het tijd voor de allerlaatste busrit! En wel een van 26u!
Onderweg nog even een opstootje gehad, waarbij de politie gillend de
bus in kwam. Wij hadden geen idee waar het over ging (tja allemaal
portugees) maar een hoop mannen bemoeide zich ermee wat een hoop
geschreeuw en huilende kindjes opleverde. Gelukkig was daar juf Astrid
die balonnen bij zich had en maakte er een mooi hondje van voor beide
kinderen.

Het was ook heerlijk om weer met Assie te reizen! Erg gelachen en
gezellig gehad! Zij hoopt nu vrijwilligers werk te gaan doen in Rio en
nog een leuk rondje te maken.

Wij hopen donderdag een goede vlucht weer naar huis te hebben en dan
iedereen weer te zien! Bedankt voor alle reacties, mails en
berichtjes! Heerlijk om dat te lezen hier in het verre Zuid Amerika!

Tot snel!!!
Dikke kus en tot in NL!

Rio de Janeiro & Carnaval!

Ons laatste verhaaltje hebben we geschreven in Floripa. Hier zijn we ook gebleven voor de rest van de week. We hebben heerlijk gewerkt aan ons bruine kleurtje aan het strand en ook hebben we onze vrienden uit Montanita, Anjo en Tim, weer gezien!

Na Floripa zijn we met de bus naar Rio de Janeiro gegaan! Hier ging ons grote carnaval avontuur beginnen! De maandag van aankomst begon al leuk! Astrid (een vriendinnetje van Kitty) gaat reizen in Brazilie en was dus ook in Rio! Meteen afgesproken en het was heerlijk om elkaar weer te zien! Zij zat er al 2 weken dus ze kon ons mooi meenemen naar het strand van Copacabana. ´S avonds hebben we dan ook heerlijk bijgekletst en gegeten in Astrids hostel!

Omdat vrijdag de carnaval begon wilden we voor de carnaval wat dingen zien in Rio. Zo zijn we dinsdag naar Christ de Redeemer geweest! Het geweldig grote Jezus beeld dat boven de enorme stad uitsteekt. Daar aangekomen moesten we een treinkaartje kopen om boven op de berg te komen. De kaarten voor de volgende treintjes waren al uitverkocht en dus moesten we nog 3u wachten op ons treintje. We besloten in de tussentijd naar de Botanische tuin te gaan. Dus 10 minuutjes later stonden we in een mooie tuin en waren we op zoek naar een waterval die we uiteindelijk niet gevonden hebben! Ongeveer een uurtje voordat de trein ging de bus terug gepakt, maar deze bus bleek een andere te zijn dan de heenweg. Op de heenweg hebben we er 10 minuten over gedaan en tijdens de terugweg waren we na 45 minuten nog steeds niet dicht bij ons treintje. Halverwege er dus uitgesprongen en als een gek een taxi genomen. Ondertussen hadden we nog 10 minuten om de trein te halen en onze taxichauffeur had natuurlijk alle tijd van de wereld en maakte nog een extra rondje. Gelukkig rijden hier de treinen op Braziliaanse tijd en vertrok ons treintje 10 minuten later dan gepland. Onderweg heerlijk Guus Meeuwis gezongen en toen genoten van een prachtig uitzicht over Rio! Wat een groot beeld ook! Na een hele fotosessie weer naar beneden en de dag afgesloten in een leuke samba tent genaamd Melt.

De volgende dag moesten we nog even een hostelwissel doen naar het hostel waar we tijdens de carnaval zouden verblijven. Heerlijk om weer even een prive kamer te hebben. ´S middags zijn we samen met Hegel (colombiaanse vriend die Astrid al eerder ontmoet had) en Astrid naar de trappen van Selaron geweest. Deze trappen waren bedekt met allemaal verschillende tegeltjes vanuit de hele wereld. Zoals wel verwacht ook veel uit Nederland. Na het beklimmen van de 220 treden (tja Kitty moet wat te doen hebben) zijn we nog even carnavalsinkopen gaan doen. Erg leuk wat je allemaal kunt kopen en een uurtje later waren we nepwimpers, duivelsoren en 2 maskers rijker! Die avond hebben we ook besloten toch maar kaarten te kopen voor het Sambodromo waar de grootste optocht van Rio plaatsvindt en die je ook altijd op tv ziet. Via de vader van Kitty kwamen we in contact met Rodrigo (die een touroperator heeft in Rio) die voor ons kaarten kon regelen dus dat was mooi meegenomen. Hij kwam ze nog brengen ook!! ´S avonds weer een heerlijk straatfeestje gehad en heeft Kitty nog even haar trompetkunsten vertoond. Paloma Blanca viel goed in de smaak net als I want to Break free haha!

Donderdag zijn we naar Pão de Açúcar (suikerbrood in het NL) geweest. Dit is een berg waarvan je ook uitzicht hebt over heel Rio maar dan vanaf de andere kant. Je kijkt ook erg mooi op het Christ beeld! Eerst een dagje aan het strand gelegen en toen naar boven met een gondeltje. Het uitzicht was weer super mooi en de zonsondergang zou ook mooi geweest zijn als er niet zo veel wolken hadden gehangen... haha! Jezus was even een spookje met al die wolken om zich heen! Die avond zijn we naar Lapa gegaan, de uitgaansbuurt van Rio. Hier hebben we samen met Rodrigo en zijn vrienden gefeest in een Forro dansbar! De Forro is een typische Braziliaanse dans. Het mooie van Forro is, dat als je niet kunt dansen je toch mee kunt doen omdat de mannen hier het zo goed kunnen. Ze slepen je gewoon alle kanten op en je hebt geen keus het fout te doen haha!

Vrijdag was de grote dag! Carnaval begon! Vol enthousiasme maar nog een beetje bescheiden zonder outfit gingen we naar een Bloco (een optocht van een brass/dweilband waar alle mensen bij meelopen en dansen) in de wijk Santa Teresa. Onderweg toch maar een klein outfitje gekocht en zo stonden we als twee konijnen met staart en al te kijken naar de ongelofelijke hoeveelheid mensen op straat! Wat een feest! Je moet je even voorstellen... De Deurdweilers lopen op straat te spelen en IEDEREEN feest, zingt en loopt mee door de straat! Bomvol was het! ´S avonds waren we uitgenodigd bij een vriend van Rodrigo die zijn 30^everjaardag vierde met een BBQ. Dus wij in ons konijnen outfit daarheen, want ja... het begon om 6u en wij hadden geen tijd meer om om te kleden. Daar aangekomen (rond 7u) bleek het 6u Braziliaanse tijd te zijn (iedereen kwam rond een uur of 8/9) en was er niemand verkleed haha! Toch vond iedereen het wel leuk dat we er als konijntjes bij liepen ;)! Daarna zijn we weer naar Lapa gegaan en hebben we nog wat lekkere Caipirinha´s (typisch Braziliaanse cocktail) gedronken.

Op zaterdag kwamen Tim en Anjo aan in Rio. Zij hadden een appartement geboekt en wij konden bij hen slapen. Mooi want dat was een stuk goedkoper, gezelliger en op een betere plek! ´S middags zijn we weer naar een Bloco gegaan. Naar Banda de Ipanema. Dit is één van de beste dweilbands uit Rio. Jeeeeeejtje wat een feest weer! Super veel mensen en veel mensen ook echt heel mooi verkleed! Na de Bloco weer naar Lapa gegaan en daar de avond afgemaakt! Het leuke was, dat we met veel Nederlanders waren (Anjo, Tim, Astrid en wij) maar ook dat we iedereen waarvan we wisten dat ze naar Rio gingen tijdens carnaval (mensen die we tijdens onze reis ontmoet hebben) tegen kwamen. Bizar, want Rio is zooooo groot!

Na de super gezellige nacht in Lapa hebben we zondag vooral niks gedaan. ´S avonds stond namelijk de optocht in het Sambodromo op de planning. Deze optocht is niet een optocht zoals je ziet in Nederland, maar veel groter!! Er deden die avond 7 samba scholen mee. Elke school maakt zijn eigen optocht en er lopen per school zo’n 5000 mensen mee. Je kunt je wel voorstellen hoe ontzettend groots dat is! De hele parade duurde dan ook de hele nacht! Het was echt super indrukwekkend! Niet normaal hoe mooi de wagens en de costuums zijn! Tijdens elke parade werd het liedje van de samba school gedraaid. Steeds weer opnieuw en dat 1,5 uur lang haha (we konden bijna in het Portugees meezingen)! Bij de 7^eparade waren we helemaal op en zijn we moe maar zeer voldaan om 8u ´s ochtends ons bedje ingedoken.

Een hele dag slapen met carnaval kan natuurlijk niet dus ´s middags zijn we door gegaan naar de volgende Bloco. Ditmaal met reggae muziek! Super leuk en deze keer was er ook een dansgroep bij. Nog even op het strand gezeten lekker tussen de homo’s die hun mooie (te) kleine zwembroekjes showden aan elkaar! Prachtig om te zien en we werden even lekker met rust gelaten haha! Het is hier namelijk normaal om gewoon op straat voorbijgangers proberen te zoenen. Soms letterlijk de mannen van ons af moeten slaan haha! Een hilarisch momentje deze dag: Kitty werd in het ene oor gevraagd of ze met een vrouw wou kussen en in het andere oor of ze met een man wou kussen. Wie kan nou zeggen dat ze versierd is door een man en vrouw tegelijk??

Dinsdag was de laatste dag van carnaval en die hebben we weer met Banda de Ipanema afgesloten. Aan het begin van de route stond een kar van de band. Wij natuurlijk vragen of we tijdens de optocht niet mee konden rijden. En dat mocht. Echt super grappig! We kregen op die kar een kartonnen handje in de vorm van het ‘like’ teken op facebook. De achterkant van dit handje was rood en als je het duimpje naar beneden hield stond er dislike! Wat een geweldige uitvinding was dit! Tijdens de hele optocht alle mannen (en ook vrouwen) die ons wilden versieren en zoenen ‘gedisliked’! Dit leverde echt hilarische momenten op! ´S avonds zijn we weer naar Lapa gegaan om de carnaval af te sluiten met een band die Engelse nummers in een Samba-jasje stak! Erg leuk, want eindelijk konden wij ook een keer de muziek meezingen!

Carnaval was echt een geweldige belevenis hier! Samengevat kunnen we zeggen:

Nepwimpers, duivelsoren en konijnen outfitjes vallen in de smaak bij man en vrouw, er zijn veel travestieten, er is super veel naaktheid (tja tis ook warm), overvolle bussen en metro’s met zingende en verklede mensen, gezellige boel, gekkenhuis, veel samba, versierd worden door mannen en vrouwen en als laatste het standaard gesprek:

Waar kom je vandaan? Hoe heet je? Wil je zoenen?

We hebben enorm genoten en precies vandaag over 2 weken vliegen we weer naar Nederland. We willen natuurlijk wel even super bruin aankomen dus de komende weken gaan bestaan uit strand strand en nog eens strand! Oh ja.. en Salvador!

De foto’s kunnen we nu helaas niet meer plaatsen. Dus jullie moeten helaas wachten tot we thuis zijn, want ook onze cardreader zijn we verloren.

dikke kus!!!

Buenos Aires, Iguazu, Florianopolis!

Haaai!!

Zoo hier weer een verhaaltje!

Onze vlucht had natuurlijk vertraging (tja het blijft zuid amerika). Maar niet zo erg, even lekker wat gedronken met Lior en Roy (onze israelische vrienden) en daarna naar Buenos Aires (BA) gevlogen.

Donderdags hebben we een cultureel dagje gehouden. Heerlijk door de stad gedwaald en de wekelijkse protestmars gezien van 'the mothers of plaza de mayo'. Dit zijn de moeders van kinderen die verdwenen (ontvoerd) zijn in de 'dirty war' (voor meer info:http://en.wikipedia.org/wiki/Mothers_of_the_Plaza_de_Mayo). Dit gebeurt dus op Playa de Mayo waar ook het regeringsgebouw staat en waar 'het' balkon van Evita is! Na dit gezien te hebben zijn we naar het Evita museum geweest. Haar leven bleek toch best wel indrukwekkend en belangrijk voor de Argentijnse geschiedenis.

Liset had deze dag een shirt aan met 'australia' erop. Totaal niet wetend dat het die dag ook australia-day was. Dit leverde veel geroep en high-fives op! haha erg grappig omdat iedereen dacht dat wij uit Australie kwamen.

Onze eerste avond hebben we leuke spelletjes gedaan in het hostel en zijn we op stap geweest en hebben we gezien dat ook BA een hele mooie zonsopgang heeft!

Vrijdags hebben we dus ook lekker een gat in de dag geslapen en zijn we smiddags vertrokken naar de wijk Boca. Hier staan allemaal gekleurde huisjes en er was een hoop gezelligheid. Overal stonden terrasjes waar ook tangoshows gegeven werden, dus hier hebben we heerlijk genoten van een wijntje, de tango show en zelf ook nog even een paar mooie tangoposes aangenomen ;)!

Savonds werden we uitgenodigd in het hostel van Lior en Roy voor een asado (BBQ). Heeeeerlijk vlees gehad! Ook hebben we natuurlijk weer een dansje gemaakt in de discotheek en een heerlijke pizza als ontbijt gehad.

Zaterdag bestond voornamelijk uit dingetjes doen die we nog moesten doen. Savonds weer naar Roy en Lior waar ook twee Nederlandse meisjes bij waren gekomen. We zijn op stap geweest naar Terrasa! Een grote discotheek in de buitenlucht! Super leuk!

Zondags hebben we weer het ontbijt gemist. We hebben wel de wekker gezet, maar het is mislukt om op te staan. Smiddags zijn we naar het graf van Evita geweest. Na het horen van haar hele levensverhaal kon dit bezoek niet ontbreken. Haar graf staat op een kerkhof met allemaal kapelletjes waar de kisten gewoon inliggen. Je kunt de kisten dus zien, dit maakt het wel heel apart. Ook zijn we door de straat van de vader van Maxima gelopen, maar door het ontbreken van naambordjes hadden we geen idee welk appartement van hem was!

Er was nog 1 ding wat we moesten doen in BA voor we weg gingen. En dat was een tangoles nemen. Dit hebben we dus onze laatste avond gedaan. Samen met nog meer beginners de eerste stappen van de tango geleerd! Wat een mooie dans is dat zeg! Na de tango ook maar een lesje rock and roll dansen genomen (was toch gratis :P)! Ook deze dans was super leuk! De leraren van de dansschool hebben van beide dansen een korte voorstelling gegeven en dat was echt super indrukwekkend om te zien!

Maandags vertrok onze bus naar Iguazu. Na een heerlijke busrit van ongeveer 18 uur (jaja de bus van Bemmel naar Arnhem is er niks bij :P) dan eindelijk aangekomen in Puerto de Iguazu om de watervallen te bekijken.

We kwamen sochtends om 7u aan en besloten maar dezelfde dag nog naar de watervallen te gaan. In het dorpje was verder ook niet zo heel veel te doen. Eerst met de bus die kant op en dan rond de watervallen lopen! Wat geweldig zeg! We hebben een bootje genomen waarbij je dichter bij de watervallen komt. Eerst leuk er langsop varen, daarna fototoestellen wegstoppen in de waterzakken en hup met boot en al de waterval in! Helemaal doorweekt maar super gaaf! Na dit spectacel het treintje gepakt naar de grootste waterval! Dit is echt met geen woorden te beschrijven. Eerst loop je op een bruggetje over een heel groot soort van meer, en dan opeens is er een enorm gat in de aarde waar super veel liters water naar beneden valt. Zelfs de foto's zeggen nog niet genoeg hoeveel indruk dit maakt!

Bij de Iguazu watervallen heb je een Braziliaanse kant en een Argentijnse kant. De grens van deze twee landen loopt precies door het midden. We hadden al gehoord dat de Arentijnse kant veel mooier zou zijn dan de Braziliaanse kant. Wegens geld redenen dus besloten om de Braziliaanse kant over te slaan. Je ziet dezelfde watervallen maar dan van meer overzicht.

Wel zijn we de grens overgegaan naar Foz de Iguassu, Brazilie. Bij de grensovergang beseften we ons ineens dat dit onze laatste grensovergang was van deze trip. We zijn begonnen aan de laatste maand, en dit was onze laatste nieuwe stempel! Bah niet leuk, maar gelukkig hebben we nog 4 weekjes om te genieten van de Braziliaanse zon!

Dat zijn we nu aan het doen in Florianopolis! Een eiland aan de kust van Brazil waar 42 stranden zijn. We bezoeken elke dag een andere en vermaken ons hier prima! Aan ons kleurtje wordt dus goed gewerkt ;)! Hier in Florianopolis doen we aan couchsurfen. Dit is slapen bij locals thuis. Zo kun je gratis overnachten en leer je de plaats waar je bent goed kennen.

We hebben al een feestje gehad waar we de dans Forro geleerd hebben. Erg leuk! Ook hebben we geleerd dat 'indrinken' niet bij iemand thuis gebeurt, maar gezellig met elkaar bij het tankstatrion met wat biertjes ;)! haha. De jongen bij wie we slapen had die avond toevallig afgesproken met andere couchsurf-leden en ze hadden bij het tankstation met elkaar afgesproken.

Nou, dit was het wel weer even tot nu toe. De volgende stop zijn we nog niet helemaal uit, maar we willen in ieder geval zondag of maandag naar Rio om de boel vast te verkennen voor Carnaval!!!

Dikke kus

Lisette & Kitty

El Calafate, Puerto Natales, Punta Arenas, Ushuaia

Nieuwe blog 16 dec:  Jaaa hier weer een nieuw verhaaltje van onze kant! We zullen proberen het deze keer wat korter te houden haha! We doen ook zo veel ;-) Zoals gezegd hebben we in El Calafate een ice trekking gedaan op de gletsjer Perito Moreno (een gletsjer van 60m dik en 5 km lang) super groot dus! Eerst gingen we de gletsjer van de voorkant bekijken, er waren allemaal bruggetjes om de gletjer heen! De gletsjer schuift elke dag 1 tot 2 m op! Hij is dus altijd in beweging en je hoort het ijs kraken en ziet de grote blokken in het water vallen wat een oorverdovende knal oplevert! Helaas is het niet gelukt dit op film te krijgen maar wel op foto! Na t bekijken van de voorkant was het tijd om met de boot naar de gletsjer te gaan, de ijsschoenen aan te doen en een wandeling op de gletsjer te maken! Echt super mooi wat je dan ziet! Diepe gleuven met helder blauw ijs! De wandeling werd afgesloten met een glaasje wiskey met ijs van de gletsjer!  Na deze trip was het tijd voor de volgende plaats in patagonië... Puerto Natales! We kwamen savonds rond een uur of 11 aan in ons hostel wat we geboekt hadden. Toen we daar binnen kwamen stonden er te veel israeliers in een te kleine ruimte ons aan te kijken. Gelukkig had de eigenaar al bedacht dat wij wat meer ruimte en minder israeliers wilden dus werden we verplaatst naar het hostel van zijn zus! Stukke beter en goedkoper dan we verwachtten!  In El Calafate hadden we twee Nederlanders leren kennen die toevallig ook in Puerto Natales waren. Savonds dus even heerlijk een drankje gedaan wat uiteindelijk toch iets later werd dan we wilden. De volgende dag stond namelijk een 2 daagse hike in Torres del Paine op de planning! Toen we snachts weer bij de deur van het hostel kwamen zat deze dicht! We konden ons hostel niet meer in! Dus maar gaan roepen, steentjes gooien, eigenaar in andere hostel wakker proberen te maken en uit eindelijk konden we dan toch naar binnen.  Na veel te weinig slaap onze backpack weer bepakt met tent en slaapspullen voor onze hike. Normaal gesproken kun je in Torres del Paine een route lopen die op de kaart eruit ziet als een 'w'! Door de brand konden we nog niet eens een 'u' lopen. Wel genoeg dachten wij want we hadden in El Chalten ook al flink gehiked. We zijn naar de torres gewandeld (3 grote rotsblokken die als torens naast elkaar staan)! Natuurlijk liepen wij bij het eerste paaltje al de verkeerde kant op haha! Tijdens de wandeling konden we het vuur ruiken wat verderop in het park nog steeds niet helemaal uit is.  Na 3,5 uur lopen kwamen we aan bij de camping (waar we natuurlijk ook eerst verkeerd liepen haha)! We gingen de torens bekijken bij sunrise dus we hebben lekker gechilled en zijn vroeg ons bed in gegaan! Natuurlijk ging de rits van de tent weer kapot zodat we een koude nacht hadden! Sochtends om kwart over 4 (verslapen want eigenlijk moesten we al vertrekken om de sunrise te halen) snel opgestaan en de berg beklommen naar de torens! Super stijl was het en sochtends ook best zwaar! Halverwege nog getwijfeld om te blijven staan want de zon zou de rotsen om 5.30 raken en wij waren best laat. Toch besloten om door te lopen in de hoop nog op tijd te zijn voor de beloofde onvergetelijke sunrise met rode rotsen door de zon!  En we hebben het gered hoor! Zelfs nog even moeten wachten en het was steenkoud! Na een half uurtje wachten kwam de zon en het was echt mooi om te zien. Helaas waren de rotsen niet zo rood als beloofd maar dat mocht de pret niet drukken! Na een klein uurtje weer naar beneden gelopen om vervolgens nog even te kunnen slapen... Na dit dutje alles weer inpakt en aan de 3,5u durende terugweg begonnen! Eenmaal aangekomen bij het begin van het park moesten we een shuttle nemen die ons bracht naar de plek waar de bussen vertrokken. Natuurlijk zagen wij de bus net voor onze neus weg rijden. We hadden 3 opties: 1,5 uur lopen (pffff nog meer), op de volgende bus wachten (met kans de aansluiting te missen en dus ook dus bus naar punta arenas die we savonds zouden nemen) of liften en de bus zeker halen. Wij kozen voor t liften en bij de tweede auto was het raak! Heerlijk in de achterbak van een 4x4 uitwaaien en alle bussen halen!  Savonds kwamen we aan in punta arenas! We hadden wilde plannen! Walvissen zien, pinquins kijken en Kitty's verjaardag vieren! Helaas waren alle walvistours volgeboekt (bijna onbegrijpelijk want je betaalde bijna 1000 euro voor een tour van 3 dagen). We besloten om de volgende dag naar Zona Franka te gaan. Dit is een groot tax free winkelcentrum! Volgens de lonely planet ben je niet in Punta Arenas geweest als je hier geen bezoekje hebt gebracht. Het was best leuk maar wat ons betreft niet veel meer dan een combinatie van kronenburg en de woonboulevard in Arnhem. Ook de prijzen waren niet veel lager dan in NL!  19 januari was de verjaardag van Kitty. Dit was in het hostel ook niet onopgemerkt gebleven door de slingers die Liset had opgehangen. Ook hier weer alleen maar Israeliërs die als traditie hebben de jarige de lucht in te tillen het aantal jaren dat je wordt plus 1 keer extra voor het volgende jaar. Jaja daar ging Kitty! Om 12u snachts met stoel en al 27x de lucht ingetild door 6 Israelische mannen! Super grappig! Ook de eigenaar had een verrassing: een gratis nachtje slapen! Altijd leuk! Ook kreeg ze een overheerlijk broodje met ketjup en een kaarsje ;-)! Daarna nog tot de late uurtjes de kroeg in geweest! Op de dag zelf heerlijk geskyped met thuis, taart gegeten en gechilled want savonds stond de pinguintour op de planning. Deze was leuk maar niet heel heftig. Eerst twee uur op een boot naar t eiland, daar een uur in de kou pinguins kijken (die overigens super leuk en grappig zijn) en daarna weer 2u terug met de boot.  De 20e vroeg vertrokken met de bus naar Ushuaia! De meest zuidelijkste (grote) stad van de wereld. Bij de bus aangekomen bleek deze vol Nederlanders te zitten! Je komt ze ook overal tegen!! Savonds zijn we met onze Israelische vrienden op stap geweest en hebben we ook in Ushuaia een sunrise gezien ;-)! De volgende dag gebruikt als regeldagje.. Wat kunnen en willen we doen , t is hier zoooo duur en de bodem van de portomonnee komt al in zicht :-(. We wilden gaan kayaken met zeeleeuwen op the beagle channel maar door te veel wind was dit helaas niet mogelijk. Dus besloten cultureel te doen en naar het gevangenismuseum te gaan. Wij zijn allebei niet zo heel erg van de geschiedenis maar we hebben ons wel vermaakt met leuke fotos maken ;-)! De 23e was het tijd voor de verjaardag van Lisette! We hadden een heerlijke fles likeur 43 gevonden om dit te vieren en we zijn heerlijk sushi gaan eten. De eigenaar wist van Lisets verjaardag dus kreeg ze een heerlijke brownie als toetje! Daarna weer naar t hostel om om 12u de likeur open te maken en te proosten! Helaas gooide de bewaker van het hostel roet in het eten en hebben we het feestje doorgezet in de Pub! Erg gezellige avond gehad! De volgende morgen werd Liset ook traditioneel 23x omhoog getild en hebben we de rest van de dag geskyped, gechilled en natuurlijk een super lekker taartje gegeten!  We hadden toch nog even gekeken of er ergens anders een mogelijkheid was om te kayaken. Uiteindlijk een tour geboekt naar national park Tierra de Fuego. We hebben eerst 3 uur gehiked langs the Beagle Channel waarna we een super lekker lunch hadden! Wijn, kaasjes, worst en heerlijk kip napolitana stonden al op ons te wachten! Daarna de boot in gegaan om over de lakes te varen in het park. Eerlijk gezegd was dit in het begin een beetje duf omdat er nauwelijks stroming stond en je weinig hoefde te doen om vooruit te komen. Wat het dan weer hilarisch maakte is dat we een soort attractie waren voor een steeds weer opnieuw langsrijdende bus met touristen! Haha ze hebben nu denk ik heel veel fotos van ons. Het laatste gedeelte was eindelijk met meer actie! Een stukje Beagle Channel met vette tegenwind en tegen de stroming in peddelen! Echt leuk!  Op dit moment zitten te wachten op ons vliegtuig naar Buenos Aires! Heel veel zin in! Patagonië was super mooi, maar we zijn wel weer toe aan een goede stad met heerlijk weer!!  Dikke kus ons! Ps. Thx voor alle felicitaties voor onze verjaardagen! Echt heel fijn en leuk om zo veel van thuis te horen als je op je verjaardag zo ver weg zit! Ps2. Even geen fotos want de snoer (de 2e inmiddels) van onze laptop is weer stuk en hij gaat dus nu ff niet aan. Dus kunnen geen fotos op de computer zetten of uploaden! 

Laatste weekjes in Argentinië!

Inmiddels ben ik alweer bijna 2 weken thuis, maar toch nog even een verhaaltje over de laatste 2 weken in Argentinië. Op woensdag ochtend moest ik afscheid nemen van Kit en Liset. Nadat we toch bijna 2 maanden samen gereisd hadden en een super leuke tijd hebben gehad! Bedankt meiden!
Zo stapte ik alleen in de bus richting Puerto Iguazu, om de watervallen te gaan bewonderen. Na een lange bus (24 uur, pfff) kwam ik eindelijk aan in Puerto Iguazu. Opzoek naar een hostel, en toen maar even door het dorpje gelopen, rondgekeken en informatie opgedaan. De volgende ochtend zat ik om 7 uur al aan het ontbijt, en om 7.40 zou de bus richting de watervallen gaan. Deze bus had natuurlijk vertraging, waarom zouden ze toch ook op tijd rijden..?! Haha. Met een half uurtje was ik bij de watervallen. Daar heb ik heb ik heerlijk rond gewandeld en vol bewondering gekeken naar de watervallen, erg indrukwekkend. Je kunt de eerste dag een stempel halen als je het park uitgaat, waardoor je de 2e dag nog maar de helft van de prijs betaald. De 2e dag was ook het eiland ‘San Martin’ open, dus op een bootje werden wij hierheen gevaren en konden we hier rondwandelen. Vervolgens weer terug om in het volgende bootje te stappen, waarmee je naar de watervallen vaarde. Het eerste rondje was om foto’s te maken, vervolgens kreeg je de kans om je camera weg te stoppen bij je tas (die netjes in een waterdichte tas zat) en gingen we onder de watervallen door. Ik stapte dus doorweekt het bootje uit, gelukkig was het heerlijk weer. ’s Avonds heb ik nog gezellig wat gedronken met een aantal mensen uit het hostel, en de volgende dag was het tijd om weer met de bus naar Buenos Aires te vertrekken.
Maandag vroeg kom ik in BA aan, waar Melanie al zit te wachten op het busstation. Een uurtje later komen Tim en Anjo ook aan. Dus hup hup, op naar het appartement. Waar gelukkig ook een slaapplaats was voor mij J. De laatste dagen waren dus een stuk luxer, dan de rest van de reis. Dinsdagmiddag gingen Melanie en ik een citytour doen. Dit bleek toch niet mee te vallen, eerst opzoek naar het beginpunt en de plek waar we een kaartje konden kopen. Toen dit eindelijk gelukt was, bleek de eerst volgende bus pas over een dik uur te gaan. Om te tijd te doden, hebben we nog even door de drukke winkelstraat heel gelopen. Ik werd toen nog aangesproken door een Argentijn, met een hoop praatjes en die mij wel wilde rondleiden. Na hem vriendelijk te hebben afgewezen, gingen we terug naar de bus. En toen begon onze toeristische tocht door Buenos Aires, koptelefoon op en ja hoor, wij waren er klaar voor. Het was een hup of hop off bus, maar wij dachten we doen eerst een ritje door de stad. Pfff, deze tocht duurde veeeeeeel langer dan dat wij gedacht hadden. Dus toch maar even de bus uit voor een hapje eten, aangezien we bijna omvielen van de honger J. ’s Nachts hebben we nog even een dansje gedaan in club Kika. Thuis nog even een paar tosti’s gegeten en hup het bedje ingekropen voor een uurtje of drie. Melanie en ik wilde nog gebruik maken de buskaart, deze was namelijk 24 uur geldig. Helaas hebben we 1,5 uur staan wachten bij de bushalte, en kwam er geen bus (lijkt Nederland wel ;)). Terug gelopen naar de plaats waar wij onze ticket gekocht hadden, maar nog steeds geen bus. Wij klagen, maar zij wilde ons het geld niet terug geven. We konden het wel bij het kantoor proberen, dus wij naar het kantoor. En daar kregen wij zo ons geld terug. Mja, wel weer de halve dag weg. Toch maar de lokale bus ingestapt richting La Boca. Ook dit bleek een heel gedoe, welke bus moeten we nu hebben?! In de bus moesten wij betalen bij een automaat, wisten wij veel.. daar stond gelukkig een politieman die zo vriendelijk was ons wat muntjes in de hand te duwen, haha. Een rondje gemaakt door La Boca, alle mooie gekleurde huisjes, het station van de Boca Juniors en natuurlijk de lunch. Pff, wat werden we afgezet. We moesten extra betalen voor de broodjes die zonder dat wij erom vroegen op tafel werden geplaatst, ook de fooi hadden ze maar vast op de rekening gezet, balen!! De laatste dag gingen we met zijn vieren naar Tigre, dit zou het Venetië van Argentinië moeten zijn. Dus gingen wij vol goede moed, op weg met de metro en de trein. Daar aangekomen zag het er allemaal wel leuk uit, dus wij een kaartje gekocht voor een boottochtje. Dit viel allemaal al een beetje tegen, toen gingen we het bootje af om een eiland te bekijken. Daar liepen we dan achter elkaar aan over een smal pad, langs een rivier die heel smerig was. Waarbij iedereen zich afvroeg wat doen we hier..???!!!! Toen we terug waren in Buenos Aires wilden Melanie en ik nog naar het graf van Evita. Toen we het eindelijk gevonden hadden, bleek het af gesloten te zijn. De bewaking stelde nog voor om ons rond te leiden als de directeur weg was en de camera’s uit, maar dit hebben wij vriendelijk afgeslagen. Aangezien we later hoorde dat de beste man tegen een jongen zei, de begraafplaats gaat morgenvroeg om 7 uur weer open, beetje vreemd dus. Helaas ook dat viel weer tegen. Eenmaal terug in het appartement hebben we allemaal nog even een powernapje gedaan, om vervolgens te gaan uiteten in Palermo. Daar hebben Melanie en ik een heerlijke Argentijnse Lomo (biefstuk) gedeeld. Je krijgt namelijk zulke grote stukken vlees pffff. De volgende ochtend heb ik nog een heerlijk ontbijtje gehad van Mel, Tim en Anjo. Vervolgens zijn we met zijn alle naar het hostel gelopen waar ik opgehaald zou worden om naar het vliegveld te gaan. Helaas moest ik weer afscheid nemen en kwam er een einde aan mijn reisje. Super mooie en onvergetelijke tijd!

Bariloche, Coyhaique en El Chaltén

Allemaal nog een gelukkig en gezond 2012 gewenst!!!

In Bariloche waren we gebleven met het laatste berichtje. Bariloche is een erg leuk en mooi dorpje, het lijkt een beetje op Zwitserland, al zijn we allebei nog nooit in Zwitserland geweest haha. Het is een echte skidorp gelegen aan een groot meer, met allemaal leuke winkeltjes, chaletjes en super mooie uitzichten over het meer en de bergen. Helaas lag er geen sneeuw, want hier is het nu zomer. Ook is het een chocolade stad, wat totaal niet goed voor ons was…

Het plan in Bariloche was om een auto te huren om de 7 lakes te bekijken. Toevallig waren er nog 2 andere Israëlische meiden en een schots meisje die hetzelfde wilden doen. Het perfecte aantal dus om een auto te huren. De volgende dag meteen gegaan. We gingen eerst naar het dorpje Villa de Angostura, waar de broer van een Maxima een restaurant heeft , genaamd Tinto Bistro. Helaas was het gesloten, maar het menu zag er wel lekker uit. Daarna zijn we verder gereden langs prachtige meren, we hebben veel gestopt om mooie foto’s te maken!

Van de zomer is er een vulkaan uitgebarsten in Chili. Bariloche heeft hier veel schade aan geleden. Het hele dorp lag onder as. Langs de wegen kon je nog steeds veel as zien liggen. Helaas begon het tijdens de 7 lakes route aan het einde van de dag te regen. We zijn daarom in 1 keer doorgereden naar San Martin de Los Andes. Hier zouden we overnachten om de volgende dag weer terug te gaan naar Bariloche. Ook dit dorpje zag er weer heel gezellig en leuk uit. ’s Avonds zijn we met z’n allen uit eten gegaan en hebben we een heerlijk Argentijnse steak op! De volgende dag weer dezelfde weg terug gereden en nu was het prachtig weer. ’s Avonds wezen stappen met z’n allen. Kitty was naar huis gegaan en in bed realiseerde ze zich dat ze nog geen gedag had gezegd tegen Lisette. Is ze dus in haar pyjama terug gegaan naar de discotheek om gedag te zeggen. Ze kwam er makkelijk in, maar om er weer uit te komen ging wat moeilijk.. je moet namelijk een kaartje inleveren (die je krijgt als je erin gaat) dat je eruit wilt, niemand weet waarom.. en dat kaartje van Kitty zat in haar broekzak die in het hostel lag. En wat doe je dan: via de nooduitgang naar buiten. Het is tenslotte ook hoge nood om eruit te komen als je in je pyjama in de discotheek staat hahaha!

De volgende dag was het kerstavond. Overdag zijn we wezen shoppen en door het centrum van Bariloche rondgelopen. Daar kwamen we nog 1 Israëliër tegen die gedag zei tegen Kitty, maar waarvan ze niet meer weet wie het is… oeps.
In de stad waren wel een paar kerstbomen, maar een echt kerstgevoel hebben we niet echt gehad. Het was ’s avonds natuurlijk nog lang licht, waardoor er geen kerst- en sfeerverlichting was. In Nederland zijn de huizen allemaal zo mooi met lichtjes versierd en hier was jammer genoeg helemaal niets versierd. ’s Avonds werd er wel een kerstdiner georganiseerd door het hostel, erg leuk. Ook hier hebben we weer lappen vlees op! We zaten met allemaal Israëliërs die eigenlijk helemaal geen kerst vieren, maar het was gezellig! Helaas waren we allebei hartstikke brak van de avond ervoor, waardoor we niet zijn wezen stappen. We dachten dat kan morgen ook nog wel op 1e kerstdag, maar helaas: de big party was op kerstavond. Op 1e kerstdag was er niet veel te beleven in de stad, overdag waren alle winkels gesloten en 's avonds was het ook uitgestorven. We zijn met z'n 2e uit eten geweest en hebben een heerlijke kaasfondue gegeten!

2^e kerstdag kennen ze hier niet, dus de volgende dag was het weer allemaal normaal in de stad. Die dag hebben we fietsen gehuurd, want er scheen een mooie fietsroute te zijn dichtbij Bariloche. In het centrum van Bariloche moesten we kaartjes kopen voor de bus. Wij 2x een retourtje gehaald en stappen de bus in, waarvan we dachten dat die naar de plek zou gaan waar we de fietsen konden huren. Helaas kwamen we er al snel genoeg achter dat we in de verkeerde bus zaten. Opnieuw kaartjes kopen dus om nu wel de goede bus te nemen. We waren totaal onvoorbereid, maar omdat we zo al 3 maanden lang reizen dachten we dat het nu ook wel goed zou komen. We wisten dus ook niet precies waar we de fietsen moesten huren, maar we dachten dat we het wel tegen zouden komen. In de bus kwamen we 2 Israëliërs tegen die ons plan ook wel leuk vonden, dus zij zijn met ons meegegaan. Uit de bus gestapt en aan andere mensen gevraagd waar we fietsen konden huren. Na een kwartiertje gelopen te hebben kwamen we bij het fietsverhuur-bedrijf aan, waar we erachter kwamen dat de bus daar ook gewoon stopt. De fietstocht door de heuvels was prachtig, langs mooie riviertjes en meren, waar we heerlijk met de voetjes in gebadderd hebben. Ook zijn we langs hotel ‘Llao Llao’ gefietst waar Willem Alexander geslapen heeft. Na het fietsen een welverdiend wijntje gedronken en daarna met de bus terug gegaan richting Bariloche.

We hebben lang nagedacht over wat we de volgende paar dagen zouden doen. Er waren namelijk helemaal geen feestjes gepland voor oud en nieuw en om nog langer in Bariloche te blijven zagen we niet echt zitten. Dat was zonde van de tijd die we hebben en dus ook zonde van het geld, want helaas is Patagonië echt belachelijk duur (zelfde prijzen als in NL). Ons werd verteld dat het én mooier én goedkoper is om via Chili naar beneden te gaan, dus hebben we besloten om dat te doen en geen rekening te houden met waar we oud en nieuw zouden vieren. Op 27 december zijn we van Bariloche naar Puerto Montt in Chili gegaan. Daar sliepen we bij een vrouw in huis. Zij was ’s avonds weg, dus waren we alleen in haar huis. De bel is wel 3x gegaan met mensen die zomaar binnen kwamen lopen en waarvan wij geen flauw benul hadden wie het waren. Later bleek dat allemaal familie te zijn geweest van die vrouw.

De volgende dag zijn we weer vertrokken verder naar beneden. De planning was om naar Futaleufu te gaan, maar er ging alleen maar een bus naar Chaitén, dus hebben we die genomen. Bussen gaan hier maar een paar keer per week dus elke bus die naar beneden ging wouden we pakken. Onderweg hebben we nog een lekke band gekregen waardoor het allemaal wat langer duurde. De rit was super mooi, want het was afwisselend met in de bus zitten en over aftakkingen van de zee varen. Het was heerlijk weer, dus die bootritten waren heerlijk! ’s Avonds dus in Chaitén aangekomen. Dit is een klein dorpje dat in 2008 getroffen is door een uitgebarste vulkaan en dat hiervan nog steeds niet hersteld is. Tijdens de busrit hadden we 3 andere backpackers ontmoet die ook naar Futaleufu wilden gaan, dus hebben we een local gevraagd of die ons daar naartoe wou brengen, want de bus daar naartoe ging pas een paar dagen later. Naar Futaleufu was nog ongeveer een rit van 3uur. Hij heeft ons nog een sightseeing door Chaitén gegeven. Zijn dochtertje van 9 was ook mee en zij begon het hele verhaal over de vulkaan te vertellen en over dat ze nu met de hele community aan het werk zijn om het dorpje weer leuk en mooi te maken. We hebben huizen gezien die helemaal in elkaar gezakt zijn, veel bomen die dood zijn en huizen waarvan je alleen nog het dak ziet omdat ze nog half in het as liggen.

Rond middennacht kwamen we in een gebied vlak voor Futaleufu aan, ze noemden het ‘Carra del Indio’ (het hoofd van de Indiaan). Hier hebben we overnacht. De volgende dag wouden we gaan raften en Carra del Indio was het begin van de rivier waar je kon raften. We verwachtten helemaal niets qua accommodatie, omdat we ’s avonds laat aankwamen, maar we konden in een hele mooie cabana slapen. ’s Ochtends werden we wakker met een prachtig uitzicht over de bergen en de rivier, we sliepen echt in een hutje op de hei, met voor de rest helemaal niets. Geen winkels, geen supermarkt, helemaal niets. Het enige wat er stonden waren 2 huisjes. Dit was de mooiste plek waar we tot nu toe hebben geslapen!

’s Middags hebben we geraft. Het water was vriezend koud, maar het was een leuke trip! Daarna wouden we nog kijken voor bussen naar Coyhaique, want als we het zouden redden wouden we daar namelijk oud en nieuw vieren. Omdat we niet in het dorpje Futaleufu sliepen, maar in the middle of nowhere, moesten we eerst naar het dorpje om alles te regelen en om boodschappen te doen. We hebben daarom maar besloten om de volgende nacht echt in Futaleufu te gaan slapen, want dat was wat gemakkelijker. We moesten hier ook weer aan locals vragen of ze ons naar Futaleufu konden brengen, want bussen kwamen daar niet. 1 van de raft-instructeurs reed met ons mee en die bood een slaapplek in zijn huis aan. We hebben dus samen in 1 bed geslapen, lekker knus maar wel gratis! We wilden er nog geld voor geven, maar hij wou echt niets hebben. Een geluk voor ons reed de bus van Futaleufu naar Coyhaique de volgende ochtend, dus zouden we nog net op tijd aankomen (op 30 dec) in Coyhaique om daar oud en nieuw te vieren!

In de bus kwamen we een Belgisch stel tegen (Dirk en Mieke) die ook oud en nieuw zouden vieren in Coyhaique, al gezelligheid dus! Aangekomen in Coyhaique hebben we een hostel gezocht met z’n 4^e en zijn we Sushi gaan eten. Op oudejaarsdag hebben we boodschappen gedaan, want Dirk zou voor ons allen gaan koken, hij is namelijk kok. Mieke was altijd van de afwas! We hadden afgesproken dat zij eerst zouden koken en de volgende dag zouden wij heerlijke Nederlandse pannenkoeken voor hun maken! Tijdens het boodschappen doen leek onze kar wel vol met drank (4 flessen wijn, 1 fles rum en 1 fles champagne) ipv eten. We hebben nog even gedacht dat dat wat teveel van het goede was…

Dirk heeft heerlijk voor ons gekookt, hij noemde het Pollo Bucco. Ondertussen nog even met Nederland en België geskyped en gebeld om 00:00u jullie tijd. We hebben geface-timed met de vriendinnen van Kitty en we hebben dus mee kunnen genieten van het vuurwerk dat in Nijmegen werd afgestoken!

Rond half 12 werd het voor ons tijd om te gaan!!! - 4 flessen wijn, 2 flessen rum, 1 fles champagne, wat bier en een jus d’orange later hadden we een mooi feestje achter de rug en gingen we rond half 7 voldaan naar bed. Voor een impressie: zie de foto’s ;)

De volgende ochtend heerlijk uitgeslapen en met z’n 4^e keihard gelachen om de 200 foto’s en filmpjes die gemaakt zijn de avond ervoor. Op vele filmpjes zijn we op zoek naar het tasje van de camera van Mieke en Dirk waar de voordeursleutel in zat. Op al die filmpjes is ook te zien dat Lisette gewoon het tasje al de hele avond in haar hand heeft, haha en niemand die het door had.

Verder hebben we de hele dag heerlijk genikst. Dirk en Mieke wilden die dag nog even de stad in gaan, maar we konden de voordeursleutel nergens vinden… overal gezocht, in alle broekzakken en op de nachtkasjes, maar nee hoor.. geen voordeursleutel. Toen kregen ze het idee om het laatste filmpje van de avond terug te kijken. In het filmpje was duidelijk te zien dat Dirk de deur open deed en vervolgens dood normaal de sleutel op de grond legt, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je je sleutel op de grond legt om hem daar te bewaren. Wij stapten er allemaal over heen en gingen naar bed. Zij dus meteen gekeken op de plek waar Dirk de sleutel ’s nachts had neergelegd en ja hoor.. de sleutel lag inderdaad nog gewoon op de grond. Gevonden! Haha.

’s Avonds hebben we lekkere Hollandse pannenkoeken voor onze zuiderburen gemaakt en daarna weer vroeg naar bed gegaan.

De volgende dag hebben we een busticket geboekt naar Chili Chico en afscheid genomen van Dirk en Mieke. Ook tijdens deze rit moesten we voor een groot gedeelte weer per ferry. In Chili Chico zijn we meteen de grens over gegaan naar Los Antiguos in Argentinië. Daar kwamen we een Canadees meisje (Olga) tegen die we tijdens oudjaarsavond al hadden ontmoet. Zij was met een Argentijnse vriend van haar (Fico) en ze zouden met z’n 2^e ook naar het zuiden gaan. Fico had een auto en toen kregen we het mooiste bod ooit: of we mee wilden rijden! Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Alles beter dan weeeeer zo lang in een bus te zitten. Het was ook nog is een luxe 4x4 jeep, dus beter kon het niet! Backpacks achterin de truck en gaan! We zijn via de Route 40 naar beneden gegaan. Tussendoor zijn we gestopt om grotten te bezoeken, genaamd ‘Cueva de las Manos’ waar 9000 jaar geleden allemaal tekeningen van handen zijn geschilderd. Helaas redden we het niet om in 1 keer naar El Chaltén te rijden dus hebben we overnacht in Bajo Caracoles, een klein durpske met volgens Wikipedia welgeteld 31 inwoners. Het dorpje bestond uit 5 gebouwen: een hotel met restaurant, bar en soort van een winkeltje, een hostel met een camping, een politiegebouw, een tankstation en een gebouw dat op een ziekenhuis moest lijken. Meer heb je toch ook niet nodig?

De volgende dag verder gereden naar El Chaltén. Wat een mooi uitzicht tijdens deze route! Het plaatsje El Chaltén ligt pal voor het nationaal park ‘Los Glaciares’, wat bestaat uit hoge bergen vol met sneeuw waar mensen naartoe komen om te hiken. Dit was dus ook voor een uur lang ons uitzicht tijdens de rit, zie de foto’s! In El Chaltén zijn we meteen gaan kijken naar hike-routes die we konden doen met z’n 4^e. Wij hebben een tent gehuurd en de volgende dag zijn we met onze backpacks (alle kleding in de auto gelaten, maar toch zat de backpack nog vol met hike spullen en tent spullen) de bergen in gegaan! Voordat we aan onze hike begonnen zijn we eerst met de auto naar ‘Lago del Desierto’ gereden, dat ligt 37km boven El Chaltén. Dit was een mooi meer met een gletsjer.

’s Middags begonnen we dan aan de echte hike. Na 3 uurtjes lopen kwamen we bij onze eerste overnachtingsplek aan, genaamd camping ‘Cerro Torre’.

De volgende ochtend waren we met z’n 5^e (Marvin, een Nederlander sloot bij ons aan) en zijn we gewandeld naar de berg ‘Cerro Torre’. Hier ook weer een prachtig meer met een gletsjer. Na deze wandeling van 2 uur hebben we geluncht en zijn we richting de camping onderaan de ‘Fitz Roy’ gelopen, dit is de hoogste berg van het park. Deze wandeling duurde 3 uur. Om de wandeling wat gezelliger te maken hebben we vele Nederlandse liedjes geprobeerd te zingen in het Engels, zodat onze mede wandelaars er ook van konden genieten. Zo kunnen zij nu al ‘hoofd, schouders, knie en teen’ in het Engels zingen én dansen. 1-2-3-4 hoedje van papier klinkt in het engels toch een beetje vreemd ;)!

’s Middags kwamen we bij de camping aan. We hebben daar onze backpacks achtergelaten en hebben een andere hike gemaakt verder de bergen in om een mooi uitzicht te krijgen van de ‘Fitz Roy’. Deze wandeling was voor een uur lang stijl omhoog, maar het was de moeite waard! Wat een uitzicht!

Op de planning stond om deze hele dag te wandelen en weer te eindigen in El Chaltén, maar helaas gingen we dat niet redden. Na de wandeling van de Fitz Roy kwamen we moe aan op de camping. Gelukkig hadden we Marvin die nog wat te eten voor ons had, (want wij hadden maar voor 1 dag eten meegenomen) dus hebben we ’s avonds een heerlijke pasta op met tomatensaus.

De volgende ochtend was het nog 2,5u wandelen naar El Chaltén. Je komt vele andere hikers tegen en het is natuurlijk wel net zo beleefd om gedag te zeggen. Tijdens deze laatste rit sloot er ook nog een Australische jongen aan (Hasch), dus waren we met z’n 6^e. We liepen in een rijtje achter elkaar en zeiden allemaal in een andere taal ‘hallo’ tegen andere hikers. Eerst kwam Fico met ‘Hola’, daarna Kitty met ‘Bonjour’, Marvin met ‘Guten Tag’, Lisette met ‘Shalom’, Hasch met ‘G’day mate’ en Olga zei het in het Russisch (we weten niet meer wat het was). En ook de nodige high fives werden er natuurlijk uitgedeeld. Veel gezelligheid dus!

’s Middags weer aangekomen in El Chaltén, wat waren we blij dat we weer terug waren! De backpacks werden aan het einde van de dagen wel zwaar en de benen steeds moeier, maar het was een super ervaring!

De volgende dag zijn Fico, Olga en Lisette wezen bergbeklimmen. Er stond een enorme wind dus eerst was het nog afwachten of we wel konden gaan, maar gelukkig kon het! Tijdens het klimmen wel ontzettend veel wind gehad, maar het was hartstikke leuk! 4 verschillende rotsen gehad en het (bijna) helemaal tot bovenaan gehaald tot waar je kon klimmen! ’s Avonds zijn we naar El Calafate vertrokken. En daar zitten we nu! Hier blijven we 3 daagjes. Vandaag en morgen zijn relax-dagen en donderdag gaan we een mini trekking doen op een gletsjer, en daar zal ons volgende verhaal over gaan. We zijn benieuwd!

Op de planning stond om het national park ‘Torres del Paine’ te bezoeken, maar door de grote brand zijn we nog aan het twijfelen of we daar naartoe gaan. Een globale planning nu is dat we na El Calafate naar Puerto Natales, Punta Arenas en Ushuaia willen gaan. Op 25 januari vliegen we van Ushuaia naar Buenos Aires!

Groetjes en veel liefs!

Ps. De foto’s gaan we proberen om nu te uploaden, maar helaas is internet hier niet al te best dus het kan zijn dat ze morgen komen!

Ps 2. In het vorige verhaaltje zijn we wat dingentjes vergeten te vermelden, wat we toch nog wel met jullie willen delen:

In Córdoba hebben we een Twilight marathon gehouden. De nieuwste film van Twilight is in November in de bioscoop uitgekomen en omdat Inske en Lisette daar heel graag naartoe wilden moest Kitty alle andere films nog even inhalen. Makkelijk dus om ze op de laptop te downloaden en te bekijken! We kijken nu al uit naar de laatste film die komen gaat!

In Mendoza was er op onze laatste avond een groot feest in het park. Honderden mensen waren verkleed en gaven optredens. Op het einde ging iedereen dansen, en wát voor een dans. De benen gingen de lucht in! Helaas hadden we geen fototoestel mee. We hebben nog gevraagd hoe de dans heette, maar dat kunnen we helaas niet meer herinneren..

Salta, Cordoba en Mendoza

Zoooo het is even geleden maar hier weer een verhaaltje vanuit het mooie Argentinie!

Na 2 heerlijke zonnige dagen in San Pedro in Chili zijn we vertrokken naar Salta. Hier hebben we voornamelijk niks gedaan en heerlijk gechilled! We wilden wel graag winkeltjes kijken maar door een feestdag van de maagd maria (Als we al het spaans goed hebben verstaan haha) waren alle winkels 2 dagen dicht, en laat dat nou net onze 2 dagen zijn! Toch hebben we savonds wel wat rond gelopen en op onze laatste avond was het bomvol in de stad. Kerstmis werd ingeluid met een prachtige grote nepboom van lichtjes. Voor dit alles ging iedereen nog even naar de kerk (wij ook natuurlijk) en nadat de plaatselijke Bavo 2 kerstliedjes had gespeeld (die wij uiteraard heel hard mee hebben gezongen in het nederlands ;p) ging de boom aan. Luid applaus! Daarna draaide iedereen zich weer een kwartslag naar een groot podium. We konden alles lekker goed zien omdat wij ongeveer de grootste waren op het plein haha! Het feest begon met 5 jongens die op trommels speelden. Heel gaaf! Daarna kwam er een band. Natuurlijk ontbrak de 'prachtige' panfluit ook niet. Tussendoor werd er nog even tango gedanst en daarna begon die fluit weer dus zijn we maar gegaan ;)! Tijd om het uitgaansleven te verkennen. Dus wij op naar de grote straat om de hoek van het hostel waar een soort van Korenmarkt gevestigd was. Hier lekker gedanst in een disco en de verjaardag gevierd van een meisje die 21 werd. Erg gezellig dus!

Na salta zijn we doorgereisd naar Cordoba. Op het busstation kwam Liset er achter dat ze haar telefoon in de bus had laten liggen. Na wat zoekwerk helaas niet gevonden, dus bij deze, op haar Nederlandse nummer is ze niet meer bereiken. We kwamen terecht in een heel klein hostel. Het was gewoon bij mensen thuis en ontzettend gezellig! Er waren een paar jongens die een tijdje inwoonden bij deze mensen en zij hebben ons het nachtleven van Cordoba laten zien! Geweldig genoten! Beetje jammer dat alles ook hier pas om 3u begint en je dus pas weer om 7u in je bedje ligt. We zijn uitgeweest in een super mooi theater (waar lisette een stalker heeft opgelopen haha) en in een salsa bar! De stalker van Liset is terwijl wij weg waren een paar keer bij ons hostel geweest om haar op te zoeken. En de hele avond in de discotheek heeft ie dr in de gaten gehouden! De engerd! Gelukkig waren onze hostel genoten zo aardig om hem aan de praat te houden zodat Liset dit niet hoefde te doen! Kitty is ook nog even bij de kapper langs geweest :D! Goed geknipt en heerlijk om weer n keer de haartjes stijl te hebben!

Omdat we al een tijdje niet meer 'een activiteit' hadden gedaan zijn we gaan paragliden! Hiervoor moesten we eerst 2u bussen naar een plaatsje bij Cordoba in de buurt en vanuit daar zouden we de lucht in gaan. Daar aangekomen bleek het weer prachtig te zijn alleen stond de wind precies de verkeerde kant op. Toch de berg op gegaan om te kijken of het beter zou worden. Na 2uur wachten besloten de instructeurs de lucht in te gaan. Dus hup in de prachtige pakkies en wachten op een goede windvlaag! Lisette ging eerst! Daarna hebben Inske en Kitty nog erg lang gewacht (Waarbij Kitty zo'n 5x geprobeerd heeft om op te steigen maar wat steeds niet lukte). Daarna gingen ook Inske en de 2 duitsers die ook mee waren (super irritante kerel) de lucht in en mocht Kitty nog even wachten. Kon ze mooi foto's maken! Ondertussen stond Liset al weer op de grond! Na nog weer een kwartiertje mocht ook Kitty de lucht in. Dat was dan ook alles want er was zo weinig wind dat ze onmiddelijk begon met dalen en binnen 5 minuten weer op de grond plofte. Inske had meer geluk. Zij hadden een of andere goede windvlaag te pakken en ze heeft heerlijk lang en hoog in de lucht gevlogen! Omdat de instructeurs een kleine teleurstelling merkten besloten ze nog een keer naar boven te gaan om het nog een keer te proberen. Helaas was de wind nog steeds niet beter! Maar wel vet lief dat ze nog een keer wilden gaan. Risico van het vak zullen we maar zeggen ;)! De foto's zijn trouwens wel mooi geworden! haha! We hebben we besloten dat we nu toch ook nog wel willen skydiven (leuk verjaardagskado papa's en mama's??? haha)

Ook aan Cordoba kwam een eind en ook aan de reis met Inske samen. Zij wilde heel graag nog de beroemde watervallen bekijken en is vanaf Cordoba zelf verder gereisd! Hoe dat gegaan is zal ze zelf hier nog even typen. Het afscheid was natuurlijk niet zo leuk en ineens ben je dan weer met zn tweeen.

Wij zijn doorgereisd naar Mendoza. DE plek om wijn te proeven! Aangekomen op het busstation werden we aangesproken door een jongen die ons een hostel aanbood. Hij had een mooie aanbieding, niet duur en we kregen een gratis taxi en gratis ontbijt. Doen dus! Eenmaal ingechecked toch maar even de recenties gekeken en die bleken totaal niet goed! Zo bleek de eigenaar te stelen van de gasten en was hij agressief. Dus snel op zoek gegaan naar een ander hostel en maar 1 nacht bij die engerd gebleven.

In ons nieuwe hostel kregen we korting en een gratis fiets voor de wijntour! Ook een prima deal dus! De eerste dag zijn we naar een dierentuin geweest! Jaja en hij was nog groot ook! 2 uur hebben we heerlijk rondgewandeld en dieren bekeken. De dag erna zijn we een wijntour gaan doen met een duitser en twee belgen! We hebben heerlijk gefiets van wijnerij naar wijnerij en hebben dus ook veel wijntjes geproefd. Ook zijn we nog naar het wijnmuseum geweest. We kregen daar geen rondleiding dus geen idee wat daar allemaal stond! Wel herkenden we de prachtige grote wijnvaten die zorgden voor een leuke fotosessie! Ook hier weer even wijntjes geproefd natuurlijk! Aangekomen bij de fietsverhuurder even gaan zitten en kregen we ook daar een wijntje aangeboden. Het enige was dat ze maar bleven aanvullen en op een gegeven moment stond de kan wijn gewoon bij ons op tafel, allemaal gratis uiteraard! We hoeven waarschijnlijk niet te vertellen hoe gezellig het was ;)! Heel wat wijntjes verder toch de bus naar Mendoza weer gepakt en besloten om even te power nappen en dan nog op stap te gaan. We werden de volgende morgen wakker ;)!

Na deze prachtige wijndag hadden we nog 2 hele dagen in Mendoza. Het zou ontzettend warm worden dus we wilden graag zwemmen. Wij naar het park maar de zwembaden die er waren waren prive en in het meer mocht je niet zwemmen. Dus besloten dan maar alleen te zonnen en ons op te frissen in de plaatselijke fontein. Helaas maakte de politie een eind aan ons verfrissingsmomentje in de fontein. Die avond toch maar weer informatie gevraagd voor een zwembad en de eigenaar van ons hostel verwees ons naar een spa een uurtje van Mendoza. Met de voorspellingen van 39 graden leek ons dit een prima plan! We hebben dus heerlijk de hele dag in de zon gelegen en zijn lekker bruin en verbrand!

Savonds was het nog haasten voor de bus naar Bariloche maar die hebben we gered! Nu zijn we dus in Bariloche en gaan we morgen met 2 israelische meisjes en een schots meisje de 7 lakes route doen met een huur auto! Zijn heel benieuwd en het schijnt ontzettend mooi te zijn. Ook gaan we nog even op zoek naar het restaurant van de broer van Maxima. Alleen om te kijken want eten daar schijnt nogal duur te zijn!

Omdat we niet verwachten voor de kerst nog een verhaaltje te plaatsen:

HELE FIJNE KERSTDAGEN ALLEMAAL!!! EN ALVAST EEN GELUKKIG NIEUWJAAR!!!!

xxxxxxx Ons!

Ps. Insje we missen je wel hoor!!! Gelukkig zit je nu gezellig bij Melanie, Anjo en Tim!! Have fun daar en geniet nog even je laatste paar dagen!!! Goede reis terug!!!! Liefs!

Salar de Uyuni

Nu een verhaaltje vanuit het zonnige San Pedro de Atacama in Chili. Chili?? Ja, Chili. Het stond niet op de planning om hier naartoe te gaan, maar deze grensovergang was makkelijker te combineren met de Salar de Uyuni-tour, waar dit verhaal over gaat.

Woensdag 30 november zijn we met de bus vertrokken vanuit Sucre. Tegen ons werd gezegd dat het een rechtstreekse bus zou zijn naar Uyuni. In Bolivia worden vaak zomaar dingen gezegd, terwijl het niet waar is. Zo was dit ook weer het geval. Na een tussenstop in Potosi van een uur kwamen we 'savonds eindelijk in Uyuni aan. We hebben toen meteen gekeken naar tours voor Salar de Uyuni (zoutvlaktes). Als toeval kwamen we 2 zwitserse mensen op straat tegen die dezelfde tour als wij wilden doen, namelijk de standaard tour van 3 dagen en daarbij nog een vulkaan beklimmen. Dit kwam erg goed uit want nu was het makkelijker en goedkoper om een tour te boeken omdat je met meer mensen bent. Het zou een 4 daagse tour worden omdat de vulkaan beklimmen een hele dag in beslag zou nemen. De vulkaan die we zouden beklimmen heetlicancabur, is 5916m hoog en ligt op de grens van Bolivia en Chili. Na de tour was het dus makkelijker om daar de grens over te steken.

Donderdag vertrokken met de tour: 3 nederlanders, 2 zwitsers en een amerikaan. Als eerste hebben we een 'trein kerkhof', zoals zij dat noemen, bezocht. Daar stonden allemaal treinen die niet meer worden gebruikt. Daar hebben we in en op de treinen dus even een mooie fotosessie gehouden. Hierna reden we richting de zoutvlaktes. Hoe mooi is dat, een lange vlakte met alleen maar zout. Soms zag je grote plekken in het zout. Dit kwam door watertornado's. Ons was al verteld dat elke foto die je op de tour maakt een perfecte foto is, en dat is helemaal waar. Natuurlijk hebben wij hier ook weer een hilarische fotosessie gehouden. Zie hiervoor de foto's. 's Avonds hebben we in een zouthostel geslapen, erg apart.

De volgende dag zijn we verder naar beneden van Bolivia gereden, dit was voornamelijk in de jeep zitten. Onderweg zijn we veel laguna's (vulkaanmeren) met verschillende kleuren en veel flaminco's tegengekomen, vooral Laguna Colorado was prachtig met wel 5 verschillende kleuren. Ook hebben we een stenen boom bezocht.

De volgende ochtend moesten we vroeg op, want we zouden geysers bezoeken. Om 5u, tijdens zonsopgang, kwamen we er aan. De eerste geyser spoot (stinkende) damp uit de grond. Bij de andere geysers leek het wel alsof we op de maan stonden. Hier waren er grote borrelende plekken in de grond. Super gaaf om te zien, het enige nadeel was dat het steenkoud was dus we zijn er niet lang gebleven. Na de geysers zijn we naar een hotspring gereden waar Kitty en Inske om 6u 's ochtends heerlijk hebben gebadderd. Vervolgens hebben we nog 2 andere laguna's bezocht, namelijk Laguna Verde en Laguna Blanco. Vanaf Laguna Verde kon je de vulkaanlicancabur zien die we de volgende dag zouden beklimmen. Vlakbij deze meren lag het 'dorpje', welgeteld 2 gebouwen, waar we zouden overnachten. Hier hebben we gids ontmoet waar we de volgende dag de vulkaan mee zouden beklimmen.

Om 1:30u 's nachts ging de wekker, om 2:00u ontbijt met brood waar je iemand mee kan doodslaan, om 2:30u in de auto en om 3:00u begon de klim in het pikkedonker. Helaas kreeg Kitty op 5100m erg last van de hoogte. Eigenwijs als Kitty is, wou ze het toch proberen om naar de top te gaan, totdat de gids zij dat er meer mensen met hoogteziekte zijn doorgelopen en die het niet hebben gered. Dat zag je wel aan de kruisjes die we onderweg tegenkwamen. Verstandige Kitty dacht toch liever niet tussen 6 plankjes naar huis te komen en is dus teruggekeerd naar beneden samen met Inske. Lisette is samen met de 2 zwitserse naar de top geklommen: 5916m! Het was een geweldige klim van 6u over stenen stijl omhoog. De hele tijd dachten we dat we de top zagen tijdens de klim, bleek dat nog maar de schouder van de berg te zijn... Maar de top is gehaald! Om 9:30u kwamen we aan op de top. Daar wat mooie foto's gemaakt en toen weer naar beneden. Struikelend, glijend en vallend wel te verstaan. Je kon soort van skiend naar beneden. Binnen 2 uur stonden we dus ook weer aan de voet van de vulkaan. We moesten wel zo vroeg aan de top komen, omdat het 's middags daar heel erg hard waait. Uitgeput en wel kwamen we terug bij de jeep om terug te kerennaar het hostel, bleek de auto het niet te doen. De gids vroeg ook nog dood serieus of we het erg vonden als hij hem even ging schoonmaken. Natuurlijk niet! Alles liever dan ook nog terug lopen naar het hostel!! Een uur later kwamen we bij het hostel aan, toen heerlijk naar bed teruggekeerd!

Terwijl de anderen nog aan het klimmen waren kwamen Kitty en Inske aan bij de auto (na een dalingwaarbijze het pad kwijtraakten en ook Inske onderuit is gegaan).Dat was om 7u en het was zo koud dat het water in het flesje van Inske was bevroren! Hetzou nogzeker 5u duren voordat de rest beneden zou zijn, dus besloten ze om naar het hostel te lopen (zo'n 3u wandelen). Maarja.. de rest was op de berg, dus wat doe je dan? Juist.. briefjes onder de ruitewissers. Bij gebrek aanpapierhebben een zakdoekje en een plastic zak goed gefuctioneerd als papiertje en is de boodschap gelukkkig bij de rest goed aangekomen(Lekker int nederlands geschreven :P).

De volgende ochtend zouden we met de bus opgehaald worden bij het hostel om richting Chili te gaan. Volgens de locals daar was het allemaal geregeld: tussen 9:30u en 10:00u zou de bus ons ophalen en ons naar de grensovergang brengen. We hadden natuurlijk beter kunnen weten: we waren immers nog steeds in Bolivia. Om 8u 's ochtends werden we dus ook wakker gemaakt dat de bus al voor het hostel stond. Normaal zeggen ze een tijd in Bolivia en dan moet je er zelf nog een uur bij optellen, dit was voor ons dus erg verrassend dat de bus te vroeg was. Gelukkig kon een local ons nog snel naar de grensovergang brengen waar we weer een mooie stempel in ons paspoort hebben gekregen. Met een busje richting San Pedro waar alle tassen nog door een scan moesten, ze zijn aardig streng wat je Chili in mag nemen en niet. Natuurlijk werd Inske's tas eruit gepikt en moest ze haar backpack openmaken (die natuurlijk al helemaal goed ingepakt zat in de flightbag). Gelukkig was al het werk voor niets en kon ze haar backpack weer lekker inpakken. Momenteel dus in San Peddo de Atacama, zonder een kadotje in onze slippers helaas... Morgen gaan we richting Salta in Argentinie! Ons 1 na laatste land alweer!!

Veel liefs van ons!!

P.s. Als jullie meer foto's willen zien, doe ons fotoruimte kado!!! ;)