Inmiddels ben ik alweer bijna 2 weken thuis, maar toch nog even een verhaaltje over de laatste 2 weken in Argentinië. Op woensdag ochtend moest ik afscheid nemen van Kit en Liset. Nadat we toch bijna 2 maanden samen gereisd hadden en een super leuke tijd hebben gehad! Bedankt meiden!
Zo stapte ik alleen in de bus richting Puerto Iguazu, om de watervallen te gaan bewonderen. Na een lange bus (24 uur, pfff) kwam ik eindelijk aan in Puerto Iguazu. Opzoek naar een hostel, en toen maar even door het dorpje gelopen, rondgekeken en informatie opgedaan. De volgende ochtend zat ik om 7 uur al aan het ontbijt, en om 7.40 zou de bus richting de watervallen gaan. Deze bus had natuurlijk vertraging, waarom zouden ze toch ook op tijd rijden..?! Haha. Met een half uurtje was ik bij de watervallen. Daar heb ik heb ik heerlijk rond gewandeld en vol bewondering gekeken naar de watervallen, erg indrukwekkend. Je kunt de eerste dag een stempel halen als je het park uitgaat, waardoor je de 2e dag nog maar de helft van de prijs betaald. De 2e dag was ook het eiland ‘San Martin’ open, dus op een bootje werden wij hierheen gevaren en konden we hier rondwandelen. Vervolgens weer terug om in het volgende bootje te stappen, waarmee je naar de watervallen vaarde. Het eerste rondje was om foto’s te maken, vervolgens kreeg je de kans om je camera weg te stoppen bij je tas (die netjes in een waterdichte tas zat) en gingen we onder de watervallen door. Ik stapte dus doorweekt het bootje uit, gelukkig was het heerlijk weer. ’s Avonds heb ik nog gezellig wat gedronken met een aantal mensen uit het hostel, en de volgende dag was het tijd om weer met de bus naar Buenos Aires te vertrekken.
Maandag vroeg kom ik in BA aan, waar Melanie al zit te wachten op het busstation. Een uurtje later komen Tim en Anjo ook aan. Dus hup hup, op naar het appartement. Waar gelukkig ook een slaapplaats was voor mij J. De laatste dagen waren dus een stuk luxer, dan de rest van de reis. Dinsdagmiddag gingen Melanie en ik een citytour doen. Dit bleek toch niet mee te vallen, eerst opzoek naar het beginpunt en de plek waar we een kaartje konden kopen. Toen dit eindelijk gelukt was, bleek de eerst volgende bus pas over een dik uur te gaan. Om te tijd te doden, hebben we nog even door de drukke winkelstraat heel gelopen. Ik werd toen nog aangesproken door een Argentijn, met een hoop praatjes en die mij wel wilde rondleiden. Na hem vriendelijk te hebben afgewezen, gingen we terug naar de bus. En toen begon onze toeristische tocht door Buenos Aires, koptelefoon op en ja hoor, wij waren er klaar voor. Het was een hup of hop off bus, maar wij dachten we doen eerst een ritje door de stad. Pfff, deze tocht duurde veeeeeeel langer dan dat wij gedacht hadden. Dus toch maar even de bus uit voor een hapje eten, aangezien we bijna omvielen van de honger J. ’s Nachts hebben we nog even een dansje gedaan in club Kika. Thuis nog even een paar tosti’s gegeten en hup het bedje ingekropen voor een uurtje of drie. Melanie en ik wilde nog gebruik maken de buskaart, deze was namelijk 24 uur geldig. Helaas hebben we 1,5 uur staan wachten bij de bushalte, en kwam er geen bus (lijkt Nederland wel ;)). Terug gelopen naar de plaats waar wij onze ticket gekocht hadden, maar nog steeds geen bus. Wij klagen, maar zij wilde ons het geld niet terug geven. We konden het wel bij het kantoor proberen, dus wij naar het kantoor. En daar kregen wij zo ons geld terug. Mja, wel weer de halve dag weg. Toch maar de lokale bus ingestapt richting La Boca. Ook dit bleek een heel gedoe, welke bus moeten we nu hebben?! In de bus moesten wij betalen bij een automaat, wisten wij veel.. daar stond gelukkig een politieman die zo vriendelijk was ons wat muntjes in de hand te duwen, haha. Een rondje gemaakt door La Boca, alle mooie gekleurde huisjes, het station van de Boca Juniors en natuurlijk de lunch. Pff, wat werden we afgezet. We moesten extra betalen voor de broodjes die zonder dat wij erom vroegen op tafel werden geplaatst, ook de fooi hadden ze maar vast op de rekening gezet, balen!! De laatste dag gingen we met zijn vieren naar Tigre, dit zou het Venetië van Argentinië moeten zijn. Dus gingen wij vol goede moed, op weg met de metro en de trein. Daar aangekomen zag het er allemaal wel leuk uit, dus wij een kaartje gekocht voor een boottochtje. Dit viel allemaal al een beetje tegen, toen gingen we het bootje af om een eiland te bekijken. Daar liepen we dan achter elkaar aan over een smal pad, langs een rivier die heel smerig was. Waarbij iedereen zich afvroeg wat doen we hier..???!!!! Toen we terug waren in Buenos Aires wilden Melanie en ik nog naar het graf van Evita. Toen we het eindelijk gevonden hadden, bleek het af gesloten te zijn. De bewaking stelde nog voor om ons rond te leiden als de directeur weg was en de camera’s uit, maar dit hebben wij vriendelijk afgeslagen. Aangezien we later hoorde dat de beste man tegen een jongen zei, de begraafplaats gaat morgenvroeg om 7 uur weer open, beetje vreemd dus. Helaas ook dat viel weer tegen. Eenmaal terug in het appartement hebben we allemaal nog even een powernapje gedaan, om vervolgens te gaan uiteten in Palermo. Daar hebben Melanie en ik een heerlijke Argentijnse Lomo (biefstuk) gedeeld. Je krijgt namelijk zulke grote stukken vlees pffff. De volgende ochtend heb ik nog een heerlijk ontbijtje gehad van Mel, Tim en Anjo. Vervolgens zijn we met zijn alle naar het hostel gelopen waar ik opgehaald zou worden om naar het vliegveld te gaan. Helaas moest ik weer afscheid nemen en kwam er een einde aan mijn reisje. Super mooie en onvergetelijke tijd!