Allemaal nog een gelukkig en gezond 2012 gewenst!!!

In Bariloche waren we gebleven met het laatste berichtje. Bariloche is een erg leuk en mooi dorpje, het lijkt een beetje op Zwitserland, al zijn we allebei nog nooit in Zwitserland geweest haha. Het is een echte skidorp gelegen aan een groot meer, met allemaal leuke winkeltjes, chaletjes en super mooie uitzichten over het meer en de bergen. Helaas lag er geen sneeuw, want hier is het nu zomer. Ook is het een chocolade stad, wat totaal niet goed voor ons was…

Het plan in Bariloche was om een auto te huren om de 7 lakes te bekijken. Toevallig waren er nog 2 andere Israëlische meiden en een schots meisje die hetzelfde wilden doen. Het perfecte aantal dus om een auto te huren. De volgende dag meteen gegaan. We gingen eerst naar het dorpje Villa de Angostura, waar de broer van een Maxima een restaurant heeft , genaamd Tinto Bistro. Helaas was het gesloten, maar het menu zag er wel lekker uit. Daarna zijn we verder gereden langs prachtige meren, we hebben veel gestopt om mooie foto’s te maken!

Van de zomer is er een vulkaan uitgebarsten in Chili. Bariloche heeft hier veel schade aan geleden. Het hele dorp lag onder as. Langs de wegen kon je nog steeds veel as zien liggen. Helaas begon het tijdens de 7 lakes route aan het einde van de dag te regen. We zijn daarom in 1 keer doorgereden naar San Martin de Los Andes. Hier zouden we overnachten om de volgende dag weer terug te gaan naar Bariloche. Ook dit dorpje zag er weer heel gezellig en leuk uit. ’s Avonds zijn we met z’n allen uit eten gegaan en hebben we een heerlijk Argentijnse steak op! De volgende dag weer dezelfde weg terug gereden en nu was het prachtig weer. ’s Avonds wezen stappen met z’n allen. Kitty was naar huis gegaan en in bed realiseerde ze zich dat ze nog geen gedag had gezegd tegen Lisette. Is ze dus in haar pyjama terug gegaan naar de discotheek om gedag te zeggen. Ze kwam er makkelijk in, maar om er weer uit te komen ging wat moeilijk.. je moet namelijk een kaartje inleveren (die je krijgt als je erin gaat) dat je eruit wilt, niemand weet waarom.. en dat kaartje van Kitty zat in haar broekzak die in het hostel lag. En wat doe je dan: via de nooduitgang naar buiten. Het is tenslotte ook hoge nood om eruit te komen als je in je pyjama in de discotheek staat hahaha!

De volgende dag was het kerstavond. Overdag zijn we wezen shoppen en door het centrum van Bariloche rondgelopen. Daar kwamen we nog 1 Israëliër tegen die gedag zei tegen Kitty, maar waarvan ze niet meer weet wie het is… oeps.
In de stad waren wel een paar kerstbomen, maar een echt kerstgevoel hebben we niet echt gehad. Het was ’s avonds natuurlijk nog lang licht, waardoor er geen kerst- en sfeerverlichting was. In Nederland zijn de huizen allemaal zo mooi met lichtjes versierd en hier was jammer genoeg helemaal niets versierd. ’s Avonds werd er wel een kerstdiner georganiseerd door het hostel, erg leuk. Ook hier hebben we weer lappen vlees op! We zaten met allemaal Israëliërs die eigenlijk helemaal geen kerst vieren, maar het was gezellig! Helaas waren we allebei hartstikke brak van de avond ervoor, waardoor we niet zijn wezen stappen. We dachten dat kan morgen ook nog wel op 1e kerstdag, maar helaas: de big party was op kerstavond. Op 1e kerstdag was er niet veel te beleven in de stad, overdag waren alle winkels gesloten en 's avonds was het ook uitgestorven. We zijn met z'n 2e uit eten geweest en hebben een heerlijke kaasfondue gegeten!

2^e kerstdag kennen ze hier niet, dus de volgende dag was het weer allemaal normaal in de stad. Die dag hebben we fietsen gehuurd, want er scheen een mooie fietsroute te zijn dichtbij Bariloche. In het centrum van Bariloche moesten we kaartjes kopen voor de bus. Wij 2x een retourtje gehaald en stappen de bus in, waarvan we dachten dat die naar de plek zou gaan waar we de fietsen konden huren. Helaas kwamen we er al snel genoeg achter dat we in de verkeerde bus zaten. Opnieuw kaartjes kopen dus om nu wel de goede bus te nemen. We waren totaal onvoorbereid, maar omdat we zo al 3 maanden lang reizen dachten we dat het nu ook wel goed zou komen. We wisten dus ook niet precies waar we de fietsen moesten huren, maar we dachten dat we het wel tegen zouden komen. In de bus kwamen we 2 Israëliërs tegen die ons plan ook wel leuk vonden, dus zij zijn met ons meegegaan. Uit de bus gestapt en aan andere mensen gevraagd waar we fietsen konden huren. Na een kwartiertje gelopen te hebben kwamen we bij het fietsverhuur-bedrijf aan, waar we erachter kwamen dat de bus daar ook gewoon stopt. De fietstocht door de heuvels was prachtig, langs mooie riviertjes en meren, waar we heerlijk met de voetjes in gebadderd hebben. Ook zijn we langs hotel ‘Llao Llao’ gefietst waar Willem Alexander geslapen heeft. Na het fietsen een welverdiend wijntje gedronken en daarna met de bus terug gegaan richting Bariloche.

We hebben lang nagedacht over wat we de volgende paar dagen zouden doen. Er waren namelijk helemaal geen feestjes gepland voor oud en nieuw en om nog langer in Bariloche te blijven zagen we niet echt zitten. Dat was zonde van de tijd die we hebben en dus ook zonde van het geld, want helaas is Patagonië echt belachelijk duur (zelfde prijzen als in NL). Ons werd verteld dat het én mooier én goedkoper is om via Chili naar beneden te gaan, dus hebben we besloten om dat te doen en geen rekening te houden met waar we oud en nieuw zouden vieren. Op 27 december zijn we van Bariloche naar Puerto Montt in Chili gegaan. Daar sliepen we bij een vrouw in huis. Zij was ’s avonds weg, dus waren we alleen in haar huis. De bel is wel 3x gegaan met mensen die zomaar binnen kwamen lopen en waarvan wij geen flauw benul hadden wie het waren. Later bleek dat allemaal familie te zijn geweest van die vrouw.

De volgende dag zijn we weer vertrokken verder naar beneden. De planning was om naar Futaleufu te gaan, maar er ging alleen maar een bus naar Chaitén, dus hebben we die genomen. Bussen gaan hier maar een paar keer per week dus elke bus die naar beneden ging wouden we pakken. Onderweg hebben we nog een lekke band gekregen waardoor het allemaal wat langer duurde. De rit was super mooi, want het was afwisselend met in de bus zitten en over aftakkingen van de zee varen. Het was heerlijk weer, dus die bootritten waren heerlijk! ’s Avonds dus in Chaitén aangekomen. Dit is een klein dorpje dat in 2008 getroffen is door een uitgebarste vulkaan en dat hiervan nog steeds niet hersteld is. Tijdens de busrit hadden we 3 andere backpackers ontmoet die ook naar Futaleufu wilden gaan, dus hebben we een local gevraagd of die ons daar naartoe wou brengen, want de bus daar naartoe ging pas een paar dagen later. Naar Futaleufu was nog ongeveer een rit van 3uur. Hij heeft ons nog een sightseeing door Chaitén gegeven. Zijn dochtertje van 9 was ook mee en zij begon het hele verhaal over de vulkaan te vertellen en over dat ze nu met de hele community aan het werk zijn om het dorpje weer leuk en mooi te maken. We hebben huizen gezien die helemaal in elkaar gezakt zijn, veel bomen die dood zijn en huizen waarvan je alleen nog het dak ziet omdat ze nog half in het as liggen.

Rond middennacht kwamen we in een gebied vlak voor Futaleufu aan, ze noemden het ‘Carra del Indio’ (het hoofd van de Indiaan). Hier hebben we overnacht. De volgende dag wouden we gaan raften en Carra del Indio was het begin van de rivier waar je kon raften. We verwachtten helemaal niets qua accommodatie, omdat we ’s avonds laat aankwamen, maar we konden in een hele mooie cabana slapen. ’s Ochtends werden we wakker met een prachtig uitzicht over de bergen en de rivier, we sliepen echt in een hutje op de hei, met voor de rest helemaal niets. Geen winkels, geen supermarkt, helemaal niets. Het enige wat er stonden waren 2 huisjes. Dit was de mooiste plek waar we tot nu toe hebben geslapen!

’s Middags hebben we geraft. Het water was vriezend koud, maar het was een leuke trip! Daarna wouden we nog kijken voor bussen naar Coyhaique, want als we het zouden redden wouden we daar namelijk oud en nieuw vieren. Omdat we niet in het dorpje Futaleufu sliepen, maar in the middle of nowhere, moesten we eerst naar het dorpje om alles te regelen en om boodschappen te doen. We hebben daarom maar besloten om de volgende nacht echt in Futaleufu te gaan slapen, want dat was wat gemakkelijker. We moesten hier ook weer aan locals vragen of ze ons naar Futaleufu konden brengen, want bussen kwamen daar niet. 1 van de raft-instructeurs reed met ons mee en die bood een slaapplek in zijn huis aan. We hebben dus samen in 1 bed geslapen, lekker knus maar wel gratis! We wilden er nog geld voor geven, maar hij wou echt niets hebben. Een geluk voor ons reed de bus van Futaleufu naar Coyhaique de volgende ochtend, dus zouden we nog net op tijd aankomen (op 30 dec) in Coyhaique om daar oud en nieuw te vieren!

In de bus kwamen we een Belgisch stel tegen (Dirk en Mieke) die ook oud en nieuw zouden vieren in Coyhaique, al gezelligheid dus! Aangekomen in Coyhaique hebben we een hostel gezocht met z’n 4^e en zijn we Sushi gaan eten. Op oudejaarsdag hebben we boodschappen gedaan, want Dirk zou voor ons allen gaan koken, hij is namelijk kok. Mieke was altijd van de afwas! We hadden afgesproken dat zij eerst zouden koken en de volgende dag zouden wij heerlijke Nederlandse pannenkoeken voor hun maken! Tijdens het boodschappen doen leek onze kar wel vol met drank (4 flessen wijn, 1 fles rum en 1 fles champagne) ipv eten. We hebben nog even gedacht dat dat wat teveel van het goede was…

Dirk heeft heerlijk voor ons gekookt, hij noemde het Pollo Bucco. Ondertussen nog even met Nederland en België geskyped en gebeld om 00:00u jullie tijd. We hebben geface-timed met de vriendinnen van Kitty en we hebben dus mee kunnen genieten van het vuurwerk dat in Nijmegen werd afgestoken!

Rond half 12 werd het voor ons tijd om te gaan!!! - 4 flessen wijn, 2 flessen rum, 1 fles champagne, wat bier en een jus d’orange later hadden we een mooi feestje achter de rug en gingen we rond half 7 voldaan naar bed. Voor een impressie: zie de foto’s ;)

De volgende ochtend heerlijk uitgeslapen en met z’n 4^e keihard gelachen om de 200 foto’s en filmpjes die gemaakt zijn de avond ervoor. Op vele filmpjes zijn we op zoek naar het tasje van de camera van Mieke en Dirk waar de voordeursleutel in zat. Op al die filmpjes is ook te zien dat Lisette gewoon het tasje al de hele avond in haar hand heeft, haha en niemand die het door had.

Verder hebben we de hele dag heerlijk genikst. Dirk en Mieke wilden die dag nog even de stad in gaan, maar we konden de voordeursleutel nergens vinden… overal gezocht, in alle broekzakken en op de nachtkasjes, maar nee hoor.. geen voordeursleutel. Toen kregen ze het idee om het laatste filmpje van de avond terug te kijken. In het filmpje was duidelijk te zien dat Dirk de deur open deed en vervolgens dood normaal de sleutel op de grond legt, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je je sleutel op de grond legt om hem daar te bewaren. Wij stapten er allemaal over heen en gingen naar bed. Zij dus meteen gekeken op de plek waar Dirk de sleutel ’s nachts had neergelegd en ja hoor.. de sleutel lag inderdaad nog gewoon op de grond. Gevonden! Haha.

’s Avonds hebben we lekkere Hollandse pannenkoeken voor onze zuiderburen gemaakt en daarna weer vroeg naar bed gegaan.

De volgende dag hebben we een busticket geboekt naar Chili Chico en afscheid genomen van Dirk en Mieke. Ook tijdens deze rit moesten we voor een groot gedeelte weer per ferry. In Chili Chico zijn we meteen de grens over gegaan naar Los Antiguos in Argentinië. Daar kwamen we een Canadees meisje (Olga) tegen die we tijdens oudjaarsavond al hadden ontmoet. Zij was met een Argentijnse vriend van haar (Fico) en ze zouden met z’n 2^e ook naar het zuiden gaan. Fico had een auto en toen kregen we het mooiste bod ooit: of we mee wilden rijden! Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Alles beter dan weeeeer zo lang in een bus te zitten. Het was ook nog is een luxe 4x4 jeep, dus beter kon het niet! Backpacks achterin de truck en gaan! We zijn via de Route 40 naar beneden gegaan. Tussendoor zijn we gestopt om grotten te bezoeken, genaamd ‘Cueva de las Manos’ waar 9000 jaar geleden allemaal tekeningen van handen zijn geschilderd. Helaas redden we het niet om in 1 keer naar El Chaltén te rijden dus hebben we overnacht in Bajo Caracoles, een klein durpske met volgens Wikipedia welgeteld 31 inwoners. Het dorpje bestond uit 5 gebouwen: een hotel met restaurant, bar en soort van een winkeltje, een hostel met een camping, een politiegebouw, een tankstation en een gebouw dat op een ziekenhuis moest lijken. Meer heb je toch ook niet nodig?

De volgende dag verder gereden naar El Chaltén. Wat een mooi uitzicht tijdens deze route! Het plaatsje El Chaltén ligt pal voor het nationaal park ‘Los Glaciares’, wat bestaat uit hoge bergen vol met sneeuw waar mensen naartoe komen om te hiken. Dit was dus ook voor een uur lang ons uitzicht tijdens de rit, zie de foto’s! In El Chaltén zijn we meteen gaan kijken naar hike-routes die we konden doen met z’n 4^e. Wij hebben een tent gehuurd en de volgende dag zijn we met onze backpacks (alle kleding in de auto gelaten, maar toch zat de backpack nog vol met hike spullen en tent spullen) de bergen in gegaan! Voordat we aan onze hike begonnen zijn we eerst met de auto naar ‘Lago del Desierto’ gereden, dat ligt 37km boven El Chaltén. Dit was een mooi meer met een gletsjer.

’s Middags begonnen we dan aan de echte hike. Na 3 uurtjes lopen kwamen we bij onze eerste overnachtingsplek aan, genaamd camping ‘Cerro Torre’.

De volgende ochtend waren we met z’n 5^e (Marvin, een Nederlander sloot bij ons aan) en zijn we gewandeld naar de berg ‘Cerro Torre’. Hier ook weer een prachtig meer met een gletsjer. Na deze wandeling van 2 uur hebben we geluncht en zijn we richting de camping onderaan de ‘Fitz Roy’ gelopen, dit is de hoogste berg van het park. Deze wandeling duurde 3 uur. Om de wandeling wat gezelliger te maken hebben we vele Nederlandse liedjes geprobeerd te zingen in het Engels, zodat onze mede wandelaars er ook van konden genieten. Zo kunnen zij nu al ‘hoofd, schouders, knie en teen’ in het Engels zingen én dansen. 1-2-3-4 hoedje van papier klinkt in het engels toch een beetje vreemd ;)!

’s Middags kwamen we bij de camping aan. We hebben daar onze backpacks achtergelaten en hebben een andere hike gemaakt verder de bergen in om een mooi uitzicht te krijgen van de ‘Fitz Roy’. Deze wandeling was voor een uur lang stijl omhoog, maar het was de moeite waard! Wat een uitzicht!

Op de planning stond om deze hele dag te wandelen en weer te eindigen in El Chaltén, maar helaas gingen we dat niet redden. Na de wandeling van de Fitz Roy kwamen we moe aan op de camping. Gelukkig hadden we Marvin die nog wat te eten voor ons had, (want wij hadden maar voor 1 dag eten meegenomen) dus hebben we ’s avonds een heerlijke pasta op met tomatensaus.

De volgende ochtend was het nog 2,5u wandelen naar El Chaltén. Je komt vele andere hikers tegen en het is natuurlijk wel net zo beleefd om gedag te zeggen. Tijdens deze laatste rit sloot er ook nog een Australische jongen aan (Hasch), dus waren we met z’n 6^e. We liepen in een rijtje achter elkaar en zeiden allemaal in een andere taal ‘hallo’ tegen andere hikers. Eerst kwam Fico met ‘Hola’, daarna Kitty met ‘Bonjour’, Marvin met ‘Guten Tag’, Lisette met ‘Shalom’, Hasch met ‘G’day mate’ en Olga zei het in het Russisch (we weten niet meer wat het was). En ook de nodige high fives werden er natuurlijk uitgedeeld. Veel gezelligheid dus!

’s Middags weer aangekomen in El Chaltén, wat waren we blij dat we weer terug waren! De backpacks werden aan het einde van de dagen wel zwaar en de benen steeds moeier, maar het was een super ervaring!

De volgende dag zijn Fico, Olga en Lisette wezen bergbeklimmen. Er stond een enorme wind dus eerst was het nog afwachten of we wel konden gaan, maar gelukkig kon het! Tijdens het klimmen wel ontzettend veel wind gehad, maar het was hartstikke leuk! 4 verschillende rotsen gehad en het (bijna) helemaal tot bovenaan gehaald tot waar je kon klimmen! ’s Avonds zijn we naar El Calafate vertrokken. En daar zitten we nu! Hier blijven we 3 daagjes. Vandaag en morgen zijn relax-dagen en donderdag gaan we een mini trekking doen op een gletsjer, en daar zal ons volgende verhaal over gaan. We zijn benieuwd!

Op de planning stond om het national park ‘Torres del Paine’ te bezoeken, maar door de grote brand zijn we nog aan het twijfelen of we daar naartoe gaan. Een globale planning nu is dat we na El Calafate naar Puerto Natales, Punta Arenas en Ushuaia willen gaan. Op 25 januari vliegen we van Ushuaia naar Buenos Aires!

Groetjes en veel liefs!

Ps. De foto’s gaan we proberen om nu te uploaden, maar helaas is internet hier niet al te best dus het kan zijn dat ze morgen komen!

Ps 2. In het vorige verhaaltje zijn we wat dingentjes vergeten te vermelden, wat we toch nog wel met jullie willen delen:

In Córdoba hebben we een Twilight marathon gehouden. De nieuwste film van Twilight is in November in de bioscoop uitgekomen en omdat Inske en Lisette daar heel graag naartoe wilden moest Kitty alle andere films nog even inhalen. Makkelijk dus om ze op de laptop te downloaden en te bekijken! We kijken nu al uit naar de laatste film die komen gaat!

In Mendoza was er op onze laatste avond een groot feest in het park. Honderden mensen waren verkleed en gaven optredens. Op het einde ging iedereen dansen, en wát voor een dans. De benen gingen de lucht in! Helaas hadden we geen fototoestel mee. We hebben nog gevraagd hoe de dans heette, maar dat kunnen we helaas niet meer herinneren..