Dag 3:
Ook deze dag moesten we weer op tijd opstaan, onze wekker ging een half uur eerder dan die van iedereen. Op deze manier hoopten wij op tijd klaar te zijn, en ja hoor dit is ons gelukt. En zo starten we weer vol goede moed aan de derde dag. Iedereen loopt op zijn eigen tempo weer ophoog en start daarna weer met dalen. Onderweg stoppen we op verschillende plaatsen en geeft Frank ons uitleg over de Inca ruïnes die we tegen komen. Op weg naar de lunch is er nog een grote ruïne in de bergen, ten slotte is het dan nog een half uurtje lopen en er staat weer een heerlijk lunch voor ons klaar. Kit heeft de ruïne overgeslagen (kramp in de tenen), zij komt dus als eerste aan op de plek voor de lunch. Ze krijgt een groot applaus van de porters, iedereen komt meteen in actie, zorgt voor drinken en een lig matje om op te zitten.
Na de lunch gaan we weer verder met de hike, dit is het mooiste gedeelte van de route die we hebben gelopen. Helaas is het erg mistig en kunnen we weinig om ons heen kijken. Ten slotte bijna bij het eind aangekomen werden we voor de keuze gesteld om direct naar het kamp te lopen of nog een extra ruïne te bekijken. Daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen, een half uurtje meer of minder maakt nu ook niet meer uit. We lopen met een gedeelte van de groep vol goede moed verder, en we komen inderdaad uit bij een Inca ruïne. Hier hebben we ook een heel mooi uitzicht over de rivier en de bergen om ons heen. Helaas is de weg naar beneden weer met trapjes, die voor het nodige gezucht en gekreun zorgen, haha ;). Iedereen begint genoeg te krijgen van de vele trappen. De traptreden zijn soms ook van onmogelijke hoogtes, waarbij iedereen zich afvraagt hoe de mensen die vroeger deden. De mensen hier zijn namelijk een stuk kleiner. Het kamp is inzicht, en dan blijkt dat onze tentjes helemaal onderin zijn opgebouwd, dat we dus toch nog een stukje moeten lopen. Onderweg naar de tenten begint ook de zoektocht naar de toilet, maar tot onze teleurstelling is het toch weer alleen een gat in de grond, iehll!

Dag 4:
De laatste dag is aangebroken, we staan weer extra vroeg op. We starten om 4.10 met lopen richting de poort naar Machu Picchu. Hier aangekomen moeten we nog tot half 6 wachten tot de poort open gaat. Om de tijd te doden spelen we nog weer een potje shithead. Daar gaan we weer, op naar de berg waar we Machu Picchu uit de wolken/ mist te voorschijn moeten zien komen. Aangekomen op dit punt gaan we zitten wachten met alle andere mensen die de Inca trail lopen, we wachten, wachten, wachten.. maar helaas zien we Machu Picchu niet. Dus besluit Frank om verder te gaan lopen met ons, naar beneden. Onderweg worden er soms kleine stukjes van Machu Picchu zichtbaar en ten slotte zien we heel Machu Picchu te voorschijn komen. Een bijzonder moment. Dan lopen we weer verder en komen om 8 uur 's ochtends in de verborgen stad aan. Dan is het alweer tijd voor de lunch, haha ;). Ondanks dat het zo vroeg is, staat de zon al volop te branden. Na de lunch geeft Frank ons nog een korte rondleiding en dan begeleidt hij ons naar de laatste klim van de Inca trail. Dus daar gaan we weer, we beklimmen de Huayna Picchu. Het kost ons ongeveer 1 uur om boven te komen, het is een hele klim, met soms de meest onmogelijke trappen. Boven op het top is natuurlijk het grote foto moment, en met een half uurtje staan we weer beneden. Vervolgens gaan we met de bus naar Agua Calientes, voor het eten en om afscheid te nemen van Frank. Vervolgens duiken we nog met zijn allen de hot spring in. Om half 6 gaat de trein weer terug richting Cusco. We kijken terug op een prachtige tocht! Zeker de moeite waard voor iedereen die ooit nog naar Cusco gaat!

Maandagavond zijn we met de bus naar Arequipa vertrokken, dinsdag ochtend kwamen we hieraan. Toen besloten we toch maar even naar het ziekenhuis te gaan, aangezien Ins blaren had gelopen tijdens de tocht. In het ziekenhuis werden de wonden schoongemaakt en kreeg zij antibiotica en pijnstillers voorgeschreven. Daarbij werd er verteld dat ze voorlopig beter niet kon gaan lopen, uit de zon moest blijven en rustig aan moest doen. Iedereen dag een ziekenhuis bezoekje om de wonden schoon te laten maken. Maar het gaat al steeds beter! Kit en Liset zijn net terug van een driedaagse toch door de Colca Canyon. Zondag (morgen) vertrekken we richting Bolivia!