Woensdagochtend om 10.00 uur is de briefing voor de Inca trail, na een stukje lopen en wat zoekwerk komen we dan toch bij het kantoor van Pachamama aan. Waar Frank (onze gids) het een en ander vertelt over de Inca trail, wat we kunnen verwachten en mee moeten nemen. En dat we de volgende dag rond half 6 's ochtend opgehaald worden. De rest van de dag hebben we rustig aangedaan, om krachten te sparen voor de tocht ;).

Op donderdag ochtend gaat de wekker vroeg, snel douchen, aankleden, spullen bij elkaar rapen, tassen in de bagageruimte. En dan denken dat je tijd genoeg hebt, maar toch weten we het weer te presteren om niet op tijd klaar te zijn. Onderweg in de bus pikken we her en der nog wat mensen op en ten slotte vertrekken we met een groep van 8 lopers, 11 porters, 1 kok en de gids richting een dorpje, waar het ontbijt op ons staat te wachten. De groep bestond uit 3 Amerikanen, een stel uit australie, dus deze trip was ook goed voor ons Engels. Vervolgens rijden we verder naar het punt waar de Inca trail gaat beginnen. Frank deelt de toegangsbewijzen uit en hup in de rij voor een stempel en dan kan het avontuur beginnen. Het is super mooi weer, dus de afritsbroeken worden afgeritst en hangen op de schoenen, we zien eruit als ware padvinders ;). De eerste dag is de rustige dag, we lopen 11 km. Volgens onze gids Frank, zijn we een snelle groep in 1,5 uur hebben we een stuk afgelegd ipv in 2 uur, jaja! Halverwege de tocht wordt de lunch geserveerd, bestaande uit soep, rijst, vis, aardappelen en natuurlijk de coca thee. Kit heeft de plastuiten uitgeprobeerd, omdat er natuurlijk een gat in de grond zat ipv een normale wc zoals wij gewend zijn. Zij riep daarna vol trots rond dat zij kan plassen als een man ;). Onderweg zien we veel bergen, inca ruines, natuur en ook hebben we sneeuw gezien. Jullie denken nu natuurlijk 11 porters en een kok, ja deze mensen droegen alle spullen, zoals tenten, kookspullen, onze slaapspullen. Aangekomen op het eerste kamp, staan de tenten al klaar. We krijgen een warm applaus van alle porters. Liset, kit en ik mogen met zijn drieën in 1 tentje, heerlijk knus. De drie matjes , de spullen en wij zelf passen er net in. De benen in onze nek en we moeten synchroon draaien, haha. We kregen weer uitgebreid avond eten voorgeschoteld, en daarna kropen we onze tent in. Om te rusten voor de volgende, die bekent staat als de ‘challenge day'. Barry had genoeg snacks bij zich om iedereen van eten te voorzien. Hij kreeg dan ook meteen van Milton de naam ‘Snack Barry'. Naar deze naam heeft hij alle dagen geluisterd, haha ;).

Dag 2
We werden weer vroeg gewekt, dus snel wassen, aankleden, tassen inpakken en ontbijten. Natuurlijk wisten wij het weer te presteren dat iedereen op ons moest wachten. Daar gingen we weer op pad, vandaag zouden we 9 km lopen en deze gaan met name de hoogte in en een stuk door het regenwoud. Vooral de klim omhoog was zwaar, met name door te weinig lucht of zere voeten. We hebben het allemaal gered, en iedereen werd aangemoedigd en met applaus ontvangen op de berg, erg tof! Nadat we de berg opgeklommen waren, mochten we weer fijn naar beneden met dezelfde vervelende trapjes als die we naar boven hadden. Aan het eind van de tocht naar beneden stonden de porters op ons te wachten, de tenten stonden opgebouwd en de lunch kon beginnen. Deze was weer zeer uitgebreid. Daarna hadden we de tijd om even te rusten en rond half 6 begint ‘happy hour'. De tafel stond vol met crackers, popcorn en pizza. Toen heeft Frank ons het spel ‘shithead' geleerd. Een leuk kaart spel, wat we nog steeds spelen. Vervolgens kwam er ook weer avond eten, terwijl iedereen eigenlijk nog vol zat van de lunch en happy hour. Tevens hebben wij veel respect voor de porters die al onze spullen sjouwden en vaak liepen zij op slippertjes en renden bijna door de bergen heen, heel bizar. Wij hebben ons laten wijsmaken, dat zij goede schoenen moeten dragen, maar de meeste porters weigeren dit. Slapen en op naar dag 3, de langste en mooiste route (16 KM).